Mijn man was vanaf 2015 ziek. Hij kreeg een tumor in zijn mond. Na chemo en bestraling werd hij genezen verklaard. In 2018 weer een tumor in de mond en in 2019 tumoren in de keel. Toen werd duidelijk dat hij niet beter zou worden. Hij kon niet meer eten, de slikspier werkte niet meer en leefde op sondevoeding.  Voor hem was belangrijk dat hij niet in de kamer wilde slapen, hij wilde nog zelfstandig douchen en naar het toilet.  Hij besloot tot actieve euthanasie. 

Onze dochter had samen met haar vriend net een huis gekocht in Amsterdam Noord. Hij gaf te kennen dat hij het zo jammer vond dat hij dit huis niet meer kon zien. Onze zoon nam contact op met uw stichting en tot onze verrassing kon dit geregeld worden. 

Nog geen week voor het overlijden stond de ambulance vrij vroeg voor de deur. Geert liep nog zelfstandig naar buiten maar was blij dat hij in de ambulance kon liggen.  Mijn zoon en ik konden meerijden. Vlak na vertrek begon de sondevoedingpomp te piepen. Gelukkig konden we dit vrij snel oplossen want dat gebeurde wel vaker. De reis verliep voorspoedig. Om ongeveer 12.00 uur waren we in Amsterdam. Daar werden we verwelkomd door de broer van Geert, onze dochter en haar vriend en onze andere zoon. Het was prachtig weer. Hij genoot zo en is zelfstandig nog naar boven geklommen om echt het hele huis te bekijken. Daarna hebben we samen heerlijk geluncht buiten op terras. Kortom fantastisch. Ook voor mijn dochter was dit een belangrijk moment.

Op de terugreis heeft hij de hele reis naar buiten gekeken. Hij vertelde dat hij deze weg zelf zo vaak had gereden en dat hij zich er bewust van was dat dit de laatste keer was. Om dit nog een keer te kunnen zien was voor hem super belangrijk.

 Ik dank u allen zeer dat u dit mogelijk hebt gemaakt.

 Annagep Landman