Op 28 januari kwam mijn vader 87 jaar oud in het Hospice aan na 1 dag in het ziekenhuis te hebben gelegen. Door een val een week daarvoor ontdekt dat hij ongeneeslijk ziek was, dit alles in nog geen week tijd. Wetende dat mijn vader, bijna dagelijks, de bouw van de Maasdeltatunnel volgde en wij een tip kregen van de Hospice dat de Stichting ambulancewens proberen om een laatste wens voor ongeneeslijke zieke mensen in vervulling te laten gaan, kwamen we op het idee de Stichting te benaderen.

Maar ja hoe ga je het voor elkaar krijgen dat hij in een in aanbouw zijnde tunnel kon gaan kijken, op 31 januari gebeld en denkende dat gaat nooit lukken, kreeg ik nog geen half later al de bevestiging dat het was geregeld, letterlijk werd er gezegd, morgen 1 februari om 07:45 staat de ambulance bij het Hospice.

Ons geluk kon niet op, direct aan mijn vader verteld en hoe blij was hij alleen die blik was in zijn ogen was al onvergetelijk. Het is 1 februari 07:45 en daar waren Marcel, Brigitte en Mario de mascotte, we zijn om 08:00 uur vertrokken richting Vlaardingen naar het bezoekers centrum van de Maasdeltatunnel daar moesten wij ons melden, na een korte introductie, Moeder en ik bij m’n vader achterin, Nathalie van het centrum voorin de ambulance, een auto met daarin Brigitte, mijn vrouw, broer en schoonzus achter de ambulance aan, wat spannend wat zouden we te zien krijgen. Na een korte rit de nieuwe oprit opgereden richting de tunnel. Voordat je de tunnel bereikt moet je eerst door de nieuwe Hollandtunnel, na een korte stop om foto’s te maken buiten de ambulance verder naar de Maasdeltatunnel, hier konden we tot halverwege door rijden tot aan het hek waar de laatste verbinding werd gemaakt. Ook konden we ook gezamenlijk met mijn vader buiten de ambulance foto’s maken we kregen uitleg hoe de gehele bouw is verlopen. Na deze mooie bezichtiging terug naar het bezoekers centrum, ook hier werden we weer hartelijk ontvangen met een heerlijk bakje koffie met lekkere versnapering en een rondleiding langs de informatie borden. Gezien de tijd heeft Brigitte ter plaatse de lunch verzet naar het van der Valk hotel in Schiedam. Daar aangekomen werden we ook weer netjes ontvangen, hier hebben we gezamenlijk de lunch genuttigd, mijn vader kreeg er zelfs nog een kroketje naar binnen gewerkt hij lag te genieten van ons samenzijn. Omdat de vermoeidheid toesloeg bij mijn vader hebben we om ca half twee besloten terug te rijden zodat hij kon gaan slapen. Aangekomen in het Hospice is hij direct op bed in slaap gevallen met de glimlach nog op zijn mond en Mario nog in zijn handen.

Hij had zo genoten en wij uiteraard ook, wat een mooie herinnering hebben jullie ons gegeven. Via deze weg willen wij alle betrokkenen heel erg bedanken om dit allemaal mogelijk te maken. De Stichting Ambulance Wens.

In het bijzonder Marcel en Brigitte Rijkswaterstaat voor de toestemming om op deze manier de tunnel te bezichtigen Nathalie en collega’s van het bezoekerscentrum Hospice Nathrine in Rozenburg Van der Valk Hotel Schiedam

Nog één keer kijken bij de Blankenburgverbinding | Blankenburgverbinding