Het begint allemaal met “heb je nog een wens”?, gesteld door mijn trouwe bezoekster en vriendin Ineke.

Natuurlijk wensen genoeg, dichtbij en verder weg, maar door de lichamelijke gesteldheid is dit niet meer haalbaar en ben ik tevreden met m'n kleine veilige wereldje. Toch schrik ik in eerste instantie van deze vraag. Wordt dit m'n laatste wens? Gelukkig kunnen Ineke en dochter Alies me overtuigen dat dit niet de laatste wens is en vraag ik Ineke om door te zetten en me op te geven voor de ambulance wens.

Een autorit die ons zal brengen naar de musicalvoorstelling “De Tocht” in Leeuwarden. Als rasechte Friezin, en verbondenheid met de Elfstedentocht en schaatsen in het bloed trekt dit uitje enorm. Enige tijd later is het zover. Er mogen 2 begeleiders mee. Dit zijn Ineke, die alles in gang zette en buurvrouw Joke, die elke dag langskomt op me past, een praatje komt maken en van alles voor me klaarzet.

Op 31 januari 2024 staat de ambulance wens voor de deur met vrijwilligers, chauffeur Ed en verpleegkundige Rien. Helemaal uit Rotterdam en Wijk bij Duurstede. Fantastische mannen die enthousiast vertellen over het vrijwilligerswerk en alles wat ze tegenkomen. Wij weten weinig over de ambulance wens en genieten van hun verhalen. Al snel lig ik op de brancard, met de gekregen wensknuffel en laat alles over me heen komen.

De reis gaat voorspoedig, maar het achteruit rijden en de spanning blijkt even een “dingetje” te zijn voor mij. Wanneer we op de bestemming zijn worden we ontvangen door een gastvrouw en krijgen voorrang. Wat is dat goed georganiseerd! Het loopt op rolletjes. In Leeuwarden werd ik ook nog ontvangen door 4 familieleden die als verrassing ook kaartjes kochten voor deze voorstelling. Wat fijn. Ook weten Ed en Rien het me zo aangenaam mogelijk te maken, zodat ik van de misselijkheid bij kan komen. Ik heb een prachtig plekje en kan alles uitstekend volgen. Ineke, Joke, Ed en Rien zitten naast me. “De Tocht” Wat prachtig! Een Herinnering om nooit te vergeten. Een Nederlandse voorstelling met Friese woorden en uitdrukkingen. De zang, de teksten, het verhaal, de humor, de decors, het enthousiasme straalt ervan af. M'n begeleiders, allen geen Fries bloed, genoten ook en konden ondanks de Friese woorden alles goed volgen. Het Fries werd overigens wel en goed vertaald.

Na de schitterende indrukwekkende voorstelling gaan we met z'n allen op de foto bij een afbeelding van het elfsteden kruisje. We krijgen het felbegeerde elfsteden kruisje op een heel originele manier! De musical “De Tocht” breng het verhaal over saamhorigheid, vriendschap en verbinding. Wat worden deze woorden tot uitdrukking gebracht in het goede werk van de ambulance wens. Dat je samen iets kan bereiken. Wat fijn dat er vrijwilligers zijn die hun steentje willen bijdragen om dit alles mogelijk te maken.

Hartelijk dank voor deze ervaring!

Antje, Ineke en Joke