De weersvoorspelling voor deze dag zag er helaas niet echt zomers uit: harde wind en veel regen. Harry kreeg zo’n 18 maanden geleden de diagnose longkanker en ligt nu sinds ruim een week in een hospice. Met sporten, zwemmen en veel fietsen heeft hij de laatste maanden toch nog actief doorgebracht, maar helaas kan dat nu niet meer. Al die tijd heeft zijn vrouw Anneke hem als mantelzorger bijgestaan.

Het sprookje van deze relatie: Op jonge leeftijd hadden ze al 9 maanden verkering gehad, maar aan die relatie kwam helaas een einde doordat Harry door zijn moeder naar Canada werd gestuurd. Beiden zochten zij het geluk bij een andere partner en trouwden. Maar dan komt het: Na 48 jaren - waarin Harry weduwnaar was geworden en Anneke was gescheiden - kwamen ze elkaar toch weer tegen en vielen weer als een blok voor elkaar! Dat is nu zes en half jaar terug en ze waren zielsgelukkig samen. Mooi sprookje toch? Dat sprookje wordt wreed onderbroken doordat Harry ziek werd. Samen delen ze vandaag deze vaardag in alle liefde en maken herinneringen…

De brancard komt aan boord, maar Harry heeft lang genoeg op de brancard gelegen en wil graag zitten. Tijdens de koffie wordt het vaarplan gesmeed en iedereen kiest voor een beschut tochtje over de Zaan met als klapstuk een bezoekje aan de prachtige molen, die vanwege de wind ongetwijfeld in bedrijf zal zijn. De trossen gaan los en de MS Vaarwens vaart – begeleid door dikke regenbuien - trouw richting Wilhelminasluis. Onderweg wordt er veel gedeeld met de vrijwilligers en het levensverhaal is heftig. Geweldig dat het er allemaal kan en mag zijn en dat eenieder een luisterend oor biedt aan deze lieve mensen wier levensloop niet echt over rozen ging en gaat. De natuur huilt mee, want de zoveelste bui trekt over… Bij de molen aangekomen, is er een heerlijke lunch die Ellie met liefde heeft verzorgd en is er een bezoekje aan de molen. Harry gaat niet mee, want hij heeft het zwaar en kiest voor een powernap aan boord.

De trossen gaan weer los en we varen rustig aan terug naar de plaats van vertrek. Harry ligt inmiddels weer op de brancard naast de stuurstand met zijn lief Anneke aan zijn zijde. Beiden kunnen toch een beetje genieten van de elementen van de natuur en alles wat er op hun netvlies valt. Tegen vieren meren we weer aan in de Amsterdam Marina en het is mooi geweest. Harry is moe maar voldaan en er zijn weer mooie herinneringen gemaakt vandaag.

Een verslag door boots Gerrit van Vaarwens