8 juni 2023 Katwijk aan de Zee met Stg Ambulance wens Mijn moeder (82 jaar) is al langere tijd in een slechte gezondheid.

Heel gecompileerd beeld eigenlijk. Maar sinds het hele vorige jaar is zij, door onder andere de COPD, steeds meer op bed komen te liggen. Het was moeilijk haar nog uit bed te krijgen. Zij wilde niets meer, behalve ons als kinderen om haar heen. Het enige waar ik dacht haar nog een beetje mee op te beuren, was dat ik zei dat ik haar nog wel een keer mee zou nemen naar haar geboorteplaats Katwijk naar het strand en naar haar familie. Zij zei dan dat komt wel als ik weer wat beter ben. Maar het ging niet beter en zij bleef steeds meer in bed liggen. Begin april heeft zij door een val haar voet gebroken en kon hierdoor helemaal niet meer uit bed. Het ging heel slecht. We hadden de verwachting dat ze het niet meer lang zou maken. Maar er kwam 24 uurszorg thuis en door de continu aandacht en verzorging leefde zij weer wat op. Ik was er inmiddels wel achter dat het mij niet meer zou lukken haar naar Katwijk te brengen. Dit zou voor haar veel te veel energie kosten. Totdat ik Stg. Ambulance Wens op facebook zag en dacht misschien kunnen zij mijn moeder nog een keer brengen. Ik heb veel getwijfeld, want wist niet zeker of mijn moeder het nog wel wilde. Samen met de 24 uurs verzorgster besproken of dit nog haalbaar was. En uiteindelijk de stoute schoenen aangedaan en een mailtje gestuurd. Al binnen een uur werd ik teruggebeld en de datum en tijd en wens werden vastgelegd. Spannend was het wel. Ik twijfelde heel erg of ik er wel goed aan had gedaan. Mijn moeder was er best door van slag. En heeft de dag ervoor nog willen afzeggen, omdat zij het niet zag zitten. Want hoe moest dat dan, en zij kon toch niet lopen? Heel vaak uitgelegd dat zij niets hoefde te doen. Maar we hebben het gewoon laten doorgaan. En vanaf het moment dat Leo en Patricia met mascotte beer Mario van Stg Ambulance Wens binnen kwamen was het goed. Mijn moeder keek in begin wel wat overdonderd, maar was al snel in goede handen en zo voelde zij het ook! De positieve energie stroomde de kamer binnen. En op pad gingen we. Eerst naar haar straat en huis waar ze opgegroeid was in Katwijk. En daarna naar het strand , waar we naast het strandpaviljoen konden parkeren en zo het terras op reden. Daar stond mijn moeder haar zus van 87 met haar 2 dochters te wachten met een bos bloemen. Op het terras kreeg ze een plekje met uitzicht op zee. En een grote grijns verscheen. Ze lag als de koningin te genieten van de zon, zee strand en mensen om haar heen. Leo heeft haar en haar zus nog een stuk verder het strand op gebracht, dichter bij de zee. Met zijn humor wist hij de dames goed te charmeren. Hij zette ze neer en zei: zo dames ik laat jullie hier, haal jullie morgen wel weer op. Geweldig dit! De dames genoten ervan. Daarna zijn we over de boulevard naar de viskraam gelopen. Waar we zagen dat een toerist van zijn kibbeling werd beroofd door een meeuw. Bij de viskraam stond nog een nicht van mijn moeder haar als verrassing op te wachten. Dit vond ze ook geweldig! Geeft me nog steeds kippenvel. Omdat mijn moeder vroeger altijd na strandbezoekeen harinkie ging happen zouden we dat nu ook doen. Ik had nog mijn twijfels of ze dit wel wilde. Maar de haring gleed naar binnen en daarna wilde ze er meteen nog wel eentje!! Met nog extra haring voor thuis zijn we na heel veel mooie foto’s te hebben gemaakt naar huis gegaan. Daar is zij weer in haar eigen bed gelegd en mascotte Mario wijkte niet meer van haar zijde. We dachten dat ze wel heel moe zou zijn. Maar tot onze verbazing was zij nog heel alert en heeft als avondeten zelfs de rest van de haringen nog opgegeten. Het was een dag met zon, zee, strand, blauwe lucht, geweldige mensen om ons heen. In 1 woord GOUD!

Een dag om nooit te vergeten!

DANK en liefs van Annet Breugem, dochter van Ria Keijzer-de Mooij