Grote wens van onze moeder was om samen met ons (dochters) nog 1x naar Texel te gaan. Daar liggen diverse mooie herinneringen, waarbij de mooiste dateert van 6 jaar geleden: een uitje naar Texel met haar, inmiddels overleden man en met ons dochters. Ze keek enorm uit naar deze dag, maar zag er toch ook wel tegenop. Hoe zou dat gaan onderweg en op locatie met haar beperkingen? Al deze zorgen waren voor niets. Wat een toppers zijn deze vrijwilligers van de Stichting Ambulancewens. Zo relaxt, professioneel en vriendelijk. Niets is te veel. Wij gingen naar het strand en lunchten in een strandtent op een supermooie gereserveerde plek in het restaurant met vrij uitzicht op zee. Genoten! Fijn was dat het weer goed uitpakte. Onderweg nog natte sneeuw, maar die verdween letterlijk als sneeuw voor de zon. Flinke wind, maar strakblauwe hemel met Hollandse wolken. Daarna naar de pluktuin. Vorige keer was het hoog zomer, nu begin lente. Niets te plukken, maar een fijne ronde gelopen door de tuin. De brancard ging gewoon over hobbelige tuinpaadjes. Dat was even sturen. Vervolgens een mooie ronde over Texel gereden. Fijn dat de ambulance grote ramen heeft met vrij uitzicht. Bijkomend voordeel dat je wel naar buiten kunt kijken vanuit de ambulance, maar niet naar binnen. Veel privacy dus. Daarna nog de laatste wens vervuld: heerlijke Texelse supervers gebakken kibbeling eten in Oudeschild. Dank jullie wel voor het vervullen van deze wens. We hebben er mooie herinneringen bij!