Door jullie warme hulp heeft mijn man afscheid kunnen nemen van zijn zus. Hoe oneerlijk het leven kan zijn soms. Mijn man is sinds september aan huis gekluisterd met een dubbele hernia, maar toen bleek er bij te komen dat hij een ontsteking had in zijn tussenwervelschijf wat onmiddellijk behandeld moest worden. Hij werd direct opgenomen en kreeg de noodzakelijke zorg. Op vrijdag 9 december mocht hij naar huis met pijnstillers en een antibiotica per IV voor de komende weken.  Tegelijkertijd hoorde wij dat zijn oudste zus acute leukemie heeft en nog 2 weken te leven heeft. Door de pijn was lang lopen en zitten niet mogelijk. Wij wonen in Purmerend en zij lag in Gorinchem. Mijn man kon de gedachte niet aan dat hij zijn zus nooit meer kon zien.  Ik had niet verwacht dat jullie hier wat mee konden omdat hij niet terminaal is, maar ik had het fout. Ook hier zijn jullie bijzonder zorgzaam in. De ambulance was eerder, dus even een bakkie doen met een goed gesprek. Het was om 12:00 tijd om te gaan. Hij werd op de brancard geholpen, medicijnen en IV mee en weg. De rit was zorgzaam en vlot. In het ziekenhuis was duidelijk dat iedereen wist hoe en wat te doen met een wens. Hij werd naar de kamer van zijn zus gereden. Zelf wilde hij de kamer inlopen om zijn zus ervan te overtuigen dat hij beter zou worden. De verbazing was dan ook groot voor zijn zus! Een kleine half uur hebben van elkaar kunnen genieten en afscheid nemen. 

Terug in de ambulance werd de IV zak vervangen en gingen we naar huis.

Alle zorg ten top! Mario heeft een ere plek!  

Groetjes  Jan en Sandra Zuidam