Zaterdag 11 december

De wens van mijn vader, Bert, werd deze dag vervuld.

Hij wilde namelijk dolgraag nog 1x naar zijn huisje op Schiermonnikoog. Maar hoe doe je dat als je ongeneeslijk ziek bent, uitbehandeld en geen kracht meer hebt om een eindje te lopen? Ik, Margreet (dochter van Bert) had wel eens gehoord van de ambulance wens. Lang getwijfeld of mijn vader überhaupt in aanmerking zou komen om zijn wens te vervullen. Toch maar even gebeld en ja hoor, ik mocht mijn vader met zijn wens opgeven.

Dat was op maandag 6 december en diezelfde dag nog is alles geregeld. Zaterdag 11 december was het dan zover, om 11 uur zouden ze bij mijn vader aankomen om hem op te halen. Wij, mijn broer en ik, mochten ook mee.

De vrijwilligers, Judith en Wouter, waren mooi op tijd. Onderweg naar Lauwersoog heeft mijn vader al genoten van de omgeving. Hij zit sinds 8 oktober in een hospice en kwam er niet meer zoveel uit. Eenmaal aangekomen in Lauwersoog, kaartjes gekocht en zo met de ambulance de boot op. Op zich al uniek, we komen al jaren op Schiermonnikoog, maar nooit met een auto, want dat mag niet. Na drie kwartiertjes reden we zo weer de boot af het eiland op, wat fantastisch! Gelijk doorgereden naar het huisje, daar lekker de kachel aan gedaan en even bijkomen. Op een gegeven moment wilde mijn vader graag even over het eiland rijden, dus de ambulance weer in en naar het strand. Daarna nog even naar de jachthaven en nog naar het andere strand. Weer terug in het huisje nog even uitgerust en wat gedronken en toen zijn we weer richting de boot gereden. Het was een unieke kans voor mijn vader om nog 1x naar zijn huisje op Schiermonnikoog te kunnen gaan. Hij heeft genoten!

Wij willen iedereen bij Ambulancewens heel hartelijk danken voor deze kans. En in het bijzonder Koen, bedankt voor de snelle reactie en de hulp aan de telefoon.

En Judith en Wouter, zonder jullie had dit niet gekund, bedankt!