Augustus jl. is bij mijn vader (73) een kwaadaardige en snelgroeiende hersentumor gediagnostiseerd. Inmiddels verblijft hij in een hospice in Leerdam, de woonplaats van mijn ouders. Zijn levensverwachting is helaas niet erg lang meer.
Eén van de medewerkers van het hospice wees ons op het bestaan van de stichting ambulancewens. Mijn vader had als wens om nog één keer bij mijn tante, zijn schoonzus, op bezoek te kunnen gaan. Ook zou hij graag nog dierbare vrienden op zoeken en langs plekken willen rijden waar hij fijne herinneringen aan heeft. Binnen 10 minuten (!) nadat mijn moeder via de website van de stichting een wens had ingevuld, werd ze gebeld. En al snel kwam het bericht dat vandaag, zaterdag 3 oktober, de wens van mijn vader in vervulling zou kunnen gaan.

 

Om 10 uur ’s ochtends kwam de wensambulance aan met daarin twee uiterst vriendelijke vrijwilligers. Nadat mijn vader uiterst zorgvuldig werd overgebracht naar het brancard bed, kon de rit beginnen. Als eerste bestemming stond Herwijnen op de planning, waar mijn tante en haar man wonen. Een plek waar mijn vader altijd erg graag komt. Mijn moeder kon mee in de ambulance en samen met mijn vader heeft ze genoten van de eerste rit. Na koffie met lekker gebak “gewoon” met elkaar zijn en kletsen over alledaagse dingen, in aanwezigheid van o.a. zijn kleinkinderen. Dat was voor mijn vader erg waardevol. Na de lunch vervolgden we de route over de dijken naar Gorinchem om daar vlak aan de Merwede te genieten van het uitzicht. Hoewel het rijkelijk regende, was het erg fijn om even op de plek te zijn waar mijn ouders in hun bijna 50-jarige huwelijk met een zekere regelmaat naar toe fietsten.

 

De rit werd vervolgd naar Kedichem, het geboortedorp van mijn vader. Na even langs zijn geboortehuis te zijn gegaan, bezochten we daar ook dierbare vrienden van mijn vader. Het was duidelijk zichtbaar dat mijn vader zich daar prettig voelde en genoot van het gezelschap om hem heen. Een bezoek met een lach en een traan. Bovenal een bezoek om niet snel te vergeten. Tegen het einde van de middag weer terug richting Leerdam. Eerst nog even langs het huis waar mijn ouders wonen en dat mijn vader vanaf de dag dat hij (nu ruim zes weken geleden) in het ziekenhuis belandde, niet meer heeft kunnen zien. Vervolgens weer even terug naar hospice Lingesteyn in Leerdam, waar mijn vader weliswaar zeer moe, maar ook zeer dankbaar, samen met ons terug keek op deze dag.

 

De zorg en aandacht die uw vrijwilligers de hele dag boden, is in één woord fantastisch! Mijn moeder, mijn beide kinderen en ik hebben ieder een stuk mij kunnen rijden om mijn vader te vergezellen. Het was een zeer geruststellende gedachte dat er twee ervaren en deskundige vrijwilligers aan boord waren om hulp te bieden als dat nodig was.

 

Eerlijk gezegd had ik tot deze week nog niet eerder van de stichting ambulancewens gehoord. En nu we zelf hebben mogen ervaren hoe waardevol een dag als vandaag voor mijn vader en voor ons allen was, kan ik, mede namens mijn moeder en mijn echtgenote en kinderen, niets anders zeggen dan DANK JULLIE WEL! Het werk dat jullie met elkaar doen is van ongekende waarde. Deze dag gaat bij ons de geschiedenisboeken in als onvergetelijk.

 

Fred de Jong

Elst (Gld)