Texel, nog één keertje naar Texel. Dat is wat onze vader nog wilde.

Woensdag middag half 3 sturen we een mailtje naar de stichting Ambulancewens. Om 15:30 zitten we in het ziekenhuis om aan Gerard te vertellen dat hij zondag naar zijn geliefde eiland kan.Eerst gelooft hij er niks van, maar het is echt waar. Ongelooflijk, wat ze zo snel voor elkaar hebben.

De dag zelf is in 1 woord fantastisch. Wat heeft hij ervan genoten. Gewoon ouderwets voor de tent zitten, kleikoek eten (je moet ervan houden), een laatste keer naar de slufter (waar we de andere wensambulance ook tegen kwamen) en daarna heerlijk uiteten bij Paal28. Alles top verzorgd door Mark en Jenny.

Dan het meest emotionele moment van de dag waarop we terug moeten naar de boot en daarna naar het hospice. Deze geweldige dag vol moet hele mooie en dierbare nieuwe herinneringen is voorbij.


Bedankt stichting ambulancewens, en in het bijzonder Mark en Jenny voor het mogelijk maken van deze geweldige dag.