Op 10 oktober 2019, de dag dat mijn nichtje en mijn moeders oudste kleinkind zou trouwen.  
Begin september kreeg mijn moeder, naast haar ALS nog eens te maken met een forse darminfectie en longontsteking. Op 10 september werd ze uit het ziekenhuis ontslagen met de verwachting van enkele dagen tot misschien een paar weken. Vanaf dat moment hebben mijn ouders gevochten om 10 oktober te halen. En dat is gelukt!
Via de verpleging van mijn moeder werden we gewezen op stichting Ambulance Wens. Na het invullen van het formulier werd ik al snel gebeld, de wens werd vervuld! De blijdschap bij mijn ouders was ontroerend toen ik het hun vertelde, voor mijn vader ook want nu kon hij het toch samen met zijn vrouw beleven.

10 oktober, iedereen was in volle verwachting, mijn moeder voor het eerst in 5 weken weer in de kleren en eigenlijk al moe voordat het begon. Maar dat gaf niks want dit was de dag waar ze zo voor gevochten had. De ambulance met de vrijwilligers waren mooi op tijd waardoor er rustig kennis gemaakt kon worden. Na een driekwartier vertrokken we en mijn moeder genoot al van het ritje van 20 min naar de trouw locatie. Daar aangekomen werd ze door iedereen liefdevol ontvangen en kreeg ze met de brancard en mijn vader een mooie plek voorin de trouwzaal.
Ze werd door de trouwambtenaar nog genoemd als de eregast en heeft intens genoten van de plechtigheid. Ook voor mijn nichtje was het belangrijkste dat oma en opa erbij waren, als eerste kleinkind hebben ze een speciale band. Na het proosten en de foto`s wou mijn moeder, tegen de verwachtingen, nog niet naar huis. Voor de vrijwilligers was dit geen enkel probleem en is ze nog een uurtje gebleven. Maar toen was de energie echt op en is mijn moeder, uitgezwaaid door iedereen, weer vertrokken naar Assen. Het was voor onze familie een emotionele en waardevolle dag. We willen de vrijwilligers en de stichting dan ook super bedanken voor deze dag.

Fam van Zwamen.