Op zondag 22 september was de wensdag van onze broer Jan.

Jan heeft een hersentumor, de diagnose is in november 2018 gesteld. Inmiddels is hij helaas uitbehandeld   en hij gaat vrij snel achteruit.

Zijn grootste hobby was altijd vissen, hij heeft ook een boot liggen in de Binnenmaas. Hij wilde heel graag nog één keer vissen met zijn werphengel. De dinsdag ervoor zagen we dat het dit weekend heel mooi weer ging worden en we wisten dat het nu of nooit was. We wilden Jan zelf meenemen in de auto met een rolstoel. Maar helaas gaat Jan zo snel achteruit dat de verpleging het afraadde omdat hij inmiddels ook niet meer kon zitten in een rolstoel en aan bed is gebonden. Zij stelden voor om een wens in te dienen bij de wensambulance. En gelukkig hoorden wij de volgende dag al dat Jan zijn wens op zondag zou worden vervuld!

Om half elf arriveerden Pim en Lianne met de ambulance bij het verpleeghuis. Hij kreeg een ambulancebeertje en hem werd gezegd dat hij de baas was die dag en we gingen doen wat hij wilde, geweldig! Twee zussen gingen mee in de ambulance en twee andere zussen met de zwagers volgden in auto’s. We hadden een mooie stek gevonden aan de Binnenmaas, waar genoeg plek was voor het bed en een grasveldje voor de picknickkleedjes aan het water. We hoopten maar dat het Jan zou lukken om de hengel zelf vast te houden en de molen te bedienen en dat hij het een beetje vol kon houden. Tot onze verbazing leefde hij helemaal op en hij heeft de hele dag liggen werpen en binnenhalen. Hij lag duidelijk te genieten! We zijn nog een keer van stek verwisseld naar een steiger in de buurt van zijn boot, het bed paste er precies op. Hier zaten we heerlijk met de zon in de rug en Jan wist niet van ophouden. Jammergenoeg wilden de vissen niet erg bijten, hij heeft op het laatst één baarsje gevangen. Maar dat kon de pret echt niet drukken. De hengel vasthouden en aan het water zitten was heerlijk.
Om kwart voor zes begon de lucht te betrekken en was het toch echt tijd om terug te keren. Als het aan Jan lag, zaten we er nu nog ;)

Dit was een dag met een gouden randje. We hebben met z’n allen genoten. We zijn de Stichting Ambulancewens enorm dankbaar dat zij dit mogelijk hebben gemaakt. En speciale dank aan Pim en Lianne die Jan de hele dag hebben bijgestaan, verzorgd en ook met geduld hebben gewacht totdat de dag helemaal om was. Het beertje staat als aandenken bij zijn bed, evenals de foto in een mooi lijstje. Een dag om nooit te vergeten!

Familie Schuuring