Beste Mensen van Stichting Ambulance Wens.
Op Donderdag 08-08-2019 lieten jullie de wens van mijn moeder (Astrid van Bommel) uitkomen, Ze ging nog 1x naar haar o zo geliefde zee, voor de laatste keer.

Jullie Collega's  Marian en Leo kwamen om 10:50u bij ons thuis aanrijden, wij waren nog bezig met de laatste dingentjes te doen voor deze dag, Ik de jongste zoon (Pierre Foulon) van Astrid van Bommel  en een begeleidster van het ART-Team Breda Noord (onderdeel van GGZ Breburg) Lisa die deze wens samen ingediend hadden bij Stichting Ambulance Wens gingen met haar mee.

Thuis voordat we weg zouden gaan creëerde we eventjes een klein momentje waarbij Astrid van Marian & Leo jullie Mascotte Knuffelbeertje in een Ambulance Outfit kreeg (waarvan de naam: Mario heeft), van Lisa kreeg Astrid een Grote Knuffelbeer (die wij de naam "Luigi" hebben gegeven) en van mij (Pierre) kreeg mijn moeder een kaart met de tekst er op: "Helaas kan ik je niet genezen, maar ik kan er wél voor je zijn!" met in de kaart een persoonlijke stukje tekst.

Om 11:11u reden we weg richting Scheveningen, na een fijne rit kwamen we aan op de Boulevard van Scheveningen, na een kleine stop bij de Boulevard om even de benen te strekken en zodat Astrid eventjes kon gaan Vernevelen (met medicatie) vroeg Leo en Marian aan Astrid wat ze wilde.
Leo kwam met de voorstel om wat te gaan eten want het was tenslotte al lunch tijd, Leo zei dat er een hele goede visrestaurant daar in de buurt zat (helaas ben ik de naam van die visrestaurant vergeten), we zijn daar met z'n allen buiten op het terras wezen zitten Astrid uiteraard met brancard na een hapje en een drankje zijn wij weer de Ambulance in gegaan op weg naar het strand van Scheveningen maar eenmaal aan gekomen bij een speciale doorgang met sluis (voor Ambulances en andere hulpverlening voertuigen) lukte het ons helaas niet om op het strand te komen want het was een hele lekkere zonnige dag dus het was ook echt druk daar op het strand van Scheveningen.
na een paar pogingen vroeg Leo aan Astrid of ze het erg vond om naar Wassenaar te gaan want Leo wist daar wel een goede mooie plek waar we sowieso het strand op konden gaan.
Eenmaal aangekomen in Wassenaar bij het strand is Astrid met brancard en al door Leo en Marian het strand op geholpen waar mijn moeder (Astrid) zichtbaar genoot, helaas konen we Astrid niet met haar voeten in de zee krijgen dat had ze wel gewild maar we wisten van te voren al wel dat het een bijna onmogelijke taak zou zijn maar desondanks genoot ze volledig.
Pierre, Lisa & Marian lieten Astrid en Leo eventjes alleen om voor Astrid Schelpen te zoeken en die in een Weckpot te doen en daarna te vullen met Zeewater, een 2é Weckpot is gevuld met zand van het strand.
Astrid zat lekker naar de zee te kijken en droomde eventjes weg uit de harde werkelijkheid.
We zijn na een klein tijdje op een terrasje van een Beachclub (Raak beachclub cucina spiaggia) gaan zitten met een drankje we hebben daar de rest van de middag gezeten totdat Astrid aan gaf dat ze naar huis te wilde, ik (Pierre) en Lisa gingen nog eventjes kijken of we een aandenken konden vinden om te kopen, we hebben een klein blauw speelgoed bootje en een klein schepje gekocht en die bootje drijft momenteel nu in de Weckpot met de schelpen en zeewater, op de terug weg naar de Ambulance kwam Lisa op het idee om een ijsje te halen voor iedereen, eenmaal na het ijsje zijn we terug gereden richting Breda.
We zijn rond 18:00u thuis aan gekomen.

Mijn moeder heeft echt een super dag gehad het was voor haar Emotioneel en Fysiek enorm zwaar, ze heeft aan mij kenbaar gemaakt dat ze echt genoten heeft van de hele dag en ze heerlijk weg droomde met de Wind, Zon & Zee bijna de hele dag leek voor haar een droom de dag was voorbij gevlogen en die bewuste dag leek haar ziekte niet er toe te doen voor haar bestond het gewoon eventjes niet.
er zijn meer dan 100 Foto's en korte filmpjes genomen van deze dag die in een Fotoalbum gedaan worden zodat ze wanneer ze het moeilijk heeft er in kan kijken en de herinnering van die dag kan herbeleven.
mijn moeder denkt nog dagelijks terug aan deze bewuste dag en helaas is haar toestand enorm verslechterd want 7 dagen na het bezoek aan de zee is ze weer opgenomen in het ziekenhuis waar ze op dit moment nog steeds ligt, ze wacht nu op een plekje in een verzorgingshuis want terug thuis bij mij (Pierre) te komen is simpelweg niet meer haalbaar.

Ik en Astrid zullen deze dag NOOIT meer vergeten en zijn Jullie (Stichting Ambulance Wens) enorm dankbaar voor het uit laten komen van mijn moeders diepste harte wens en vinden dat jullie echt super goed werk verrichten en jullie snelle handelen is om van te leren.


Dank jullie wel, Team Ambulance Wens.
een Speciale dank aan  Leo & Marian die mijn moeder enorm goed begeleid en geholpen hebben om deze dag onvergetelijk te maken.

 
 Hartelijk dank,
Astrid van Bommel & Pierre Foulon