Een onvergetelijke herinnering van onze reis naar Hongarije!

Onze vader, Ger Kap, had nog één grote wens en dat was om nog één keer met zijn gezin naar Hongarije te gaan. Hier liggen onze roots! Vanaf de begin jaren zeventig gingen wij de met auto minimaal één maar vaak twee keer per jaar op vakantie naar Hongarije om onze familie te bezoeken. Al deze reizen hebben voor ons ontelbare herinneringen opgeleverd. Zomaar een kleine greep van onze herinneringen:
•    De autoritten alleen al, zónder navigatie die je om de files heen leidt of je de juiste weg wijst  
•    ’s Avonds laat op de bonnefooi op zoek gaan naar een hotel, er was immers geen internet in de auto.
•    Elk jaar met heel de familie 3 weken bij nagypapa en nagymama (opa en oma) op de boerderij logeren.
•    Gezellig met vrienden en familie tot laat in de avond eten en drinken.
•    Hongaarse bruiloften.

Dankzij Stichting Ambulance Wens is de wens van onze vader, die voor ons onmogelijk leek, werkelijkheid geworden.

Reisverslag:
Op maandagochtend 24 juni kwamen Hans en Marian onze ouders met de ambulance ophalen, en kon de reis naar Hongarije beginnen. Om de inwendige mens ook tevreden te houden is er onderweg regelmatig gestopt voor koffie en gebak . Na een broeierige overnachting (er was geen airco aanwezig in het hotel) in Passau werd de reis vervolgd richting Hongarije. Bij aankomst stonden  wij (de kinderen) al te wachten om onze ouders bij het hotel op te vangen. Daarna zijn wij nog lekker met ons allen uit eten geweest, waarna iedereen moe maar voldaan naar bed is gegaan. De volgende ochtend gingen we, na een rustig begin van de ochtend, naar familie toe. Hier waren familie en vrienden bij elkaar gekomen om onze vader te zien en gezellig te eten en te drinken met elkaar. Herinneringen werden opgehaald, het was gezellig, maar er was ook ruimte voor een traan af en toe. Wij zagen onze vader genieten van elk moment. Toen kwam het moment van afscheid nemen, dit was voor ons allemaal erg emotioneel. Het was voor onze vader geen ‘Tot ziens’ meer, maar een ‘Vaarwel’. Maar ook hiervoor wilde mijn vader graag naar Hongarije. De volgende dag zijn wij naar het Matra gebergte gegaan, hier gingen wij vroeger elk jaar wel even naar toe. Nu om gewoon even een bakje koffie drinken op de hoogste berg (Kékes) van Hongarije, genieten van het uitzicht en van elkaar. Ons jaarlijkse fotomoment bij het hoogste punt, kon ook deze keer niet ontbreken. Vrijdagochtend was het moment om ook afscheid te nemen van Hongarije, het moment was gekomen om weer huiswaarts te gaan. Na een overnachting in de buurt van Neurenberg werd  zaterdagmiddag onze vader weer veilig thuisgebracht. Ondanks alle emoties hebben wij gezien en gehoord dat onze vader genoten heeft.

Wij willen Stichting Ambulance Wens en met name Hans en Marian heel hartelijk bedanken voor deze onvergetelijke reis met dierbare herinneringen.

Hartelijke groet,
Familie Kap