Op zaterdag 13 april was de speciale dag. Jannie (83) werd opgehaald door Maarten en Sanne en samen met haar dochter en kleindochter mocht ze mee met de speciale ambulance. Alle aanwezige vrijwilligers van de hospice stonden die dag klaar als afscheidscommité en zwaaiden haar uit terwijl zij lachend de ambulance ingereden werd. Ze genoot erg van de tocht naar haar favoriete restaurant ‘t Oliegeultje bij Burghsluis. De lucht was blauw en de zon glinsterde mooi op het water. Onderweg haalden we fijne herinneringen op aan de vele keren dat zij op vakantie was geweest in Zeeland.

De rest van haar kinderen en kleinkinderen reden met eigen auto’s naar haar favoriete plekje. We genoten samen van een heerlijke lunch en van de tijd met elkaar. Het restaurant ligt aan een klein haventje en heeft een prachtig uitzicht over het water. Na een tijdje kwam er een dame naar Janne toe: “Ik moet het toch even vragen, maar waar komen jullie vandaan?”. Het bleek een van de vrijwilligers te zijn die ook werkt in de hospice waar Jannie verblijft. Beiden waren ze erg verrast hoe het zo toevallig kon zijn dat zij elkaar hier precies in dit restaurantje tegenkwamen.

Na de lunch reedt de ambulance naar de strandopgang waar Jannie altijd was geweest. Daar, in het zand, wilde ze graag dat het as van haar man Ton uitgestrooid zou worden. De lange trap kon ze zelf niet op met de brancard, dus onderweg naar huis stopte de ambulance nog een keer op een plekje waar ze de zee nog wel kon zien en ruiken. We lachten, we huilden en we hadden vooral een hele speciale dag samen met de familie.

Jannie en wij allen zijn erg dankbaar dat ze nog één keer naar de plek kon gaan waar ze het altijd zo fijn heeft gehad. Sanne en Maarten die met ons meegingen, waren erg vriendelijk, zorgzaam en liefdevol en hebben ervoor gezorgd dat het een dag was om nooit te vergeten.