Mijn vader is in zijn laatste levensfase.
Vorig jaar hebben we afscheid moeten nemen van mijn zus.
Vorige week is ( met enige spoed) de steen op haar graf geplaatst.
Graag zou mijn vader de steen willen zien maar om hiernaar toe te gaan zou hij 3 uren op moeten zitten wat niet ging lukken.
We hadden wel eens gehoord van ambulancewens dus hierin hebben we ons verdiept.
Op maandag was het binnen een uur geregeld dat we woensdag naar het graf zouden gaan!
11 uur stonden Coby en Patrick op de stoep, nadat zij zelf al meer dan 2 uren onderweg waren geweest.
Alles werd in alle rust onder het genot van een kopje koffie besproken.
Hierna zijn we gaan rijden, alleen al van de rit ernaar toe heeft mijn vader genoten.
Na een emotioneel bezoek aan het graf van mijn zus werd gevraagd waar mijn vader nog meer graag even langs zou willen rijden.
Dit was een plek waar mijn vader en moeder vaak even naar toe gingen op de fiets.
Moe maar voldaan werd mijn vader weer thuis gebracht waar we samen nog een kop koffie hebben gedronken en de dag hebben besproken.

Lieve Patrick en Coby
Ontzettend bedankt voor jullie inzet op deze bijzondere, verdrietige en waardevolle dag.
Mijn vader neemt dit mee en wij zullen dit nooit vergeten!
Ook onze dank naar alle vrijwilligers bij jullie stichting die een laatste wens in vervulling laten gaan.

Een dankbare familie.