Max en opa hadden het er al een paar keer over gehad om samen naar Nemo in Amsterdam te gaan maar door de kanker wordt de conditie van opa alleen maar slechter.
Ze hadden het eigenlijk al opgegeven tot er een oncologisch verpleegkundige bij ons kwam die zei :"waarom nemen jullie geen contact op met de stichting ambulance wens"
Dat hebben we gedaan en we werden al na anderhalve dag gebeld dat het door ging.
Iedereen was natuurlijk superblij want ze hadden nooit gedacht dat het ooit nog zou lukken
Vrijdag  12 oktober was het zover. De vrijwilligers stonden om half 11 voor de deur. Na de kennismaking en een kopje koffie gingen we op pad.
Ik had medelijden met de chauffeur, half Amstedam was opgebroken. We zagen Nemo liggen en konden er niet bij komen. Gelukkig na wat babbelen met de verkeersregelaars mochten wij erdoor.
Bij Nemo werden we speciaal onthaald en begeleid door twee medewerkers van Nemo.superleuk.
Toen kon het grote genieten beginnen. Er is in het museum van alles te ontdekken en te onderzoeken en er samen met opa een geweldige dag van te maken.
Het mooiste was dat de kleinkinderen als hoofdrolspelers mee mochten doen  bij de kettingreactie.
Allemaal hebben we onwijs genoten van deze dag die ons zoveel mooie herinneringen gaf, die mogelijk zijn gemaakt door de vrijwilligers Helen en Gerrit die geen minuut van onze zijde  zijn geweken en ons ook weer veilig thuis hebben gebracht
Max heeft op school een spreekbeurt mogen houden en heeft daar verteld hoe geweldig hij het vond dit met opa nog mee te mogen maken dankzij de ambulance wens.
Nogmaals hartelijk dank voor jullie geweldige inzet.

Fam. Visser
IJmuiden