Beste stichting ambulancewens,

Helaas heeft mijn lieve tante van 60 jaar de strijd tegen leukemie na bijna 2 jaar vechten op moeten geven. Sinds 3 jaar ligt mijn oma vanwege de ziekte van Parkinson op bed. Mijn wens voor haar was om bij de uitvaart van haar dochter te kunnen zijn. Zonder stichting ambulance wens was dit absoluut niet mogelijk geweest. Vooraf waren we bang dat dit misschien teveel voor haar zou zijn. Van te voren hadden we afgesproken dat mijn oma alleen de kerkdienst bij zou wonen. Echter in de kerk kon mijn oma in het zogeheten ‘’baken’’ samen zijn met de rest van de naaste familie. Samen met de rest van de familie werd mijn oma de kerk ingereden en naar de kist begeleidt. Dit was het eerste moment waarop mijn oma haar overleden dochter, weliswaar in een gesloten kist, kon zien. Wat was dit een hartverscheurend moment. Samen met mijn zusje zijn we zo dicht mogelijk bij oma in de buurt gaan zitten. De eerste minuten bleef ik opzij kijken om te zien of alles wel goed ging. De super lieve verpleegkundigen die erbij waren bleven oma goed in de gaten houden en ik kreeg dan ook een goedkeurend knikje. Toen mijn oma de liederen die gezongen werden aan het meezingen was, was dit het moment dat ik alle zorgen los kon laten en heel erg blij was dat dit via stichting ambulancewens mogelijk gemaakt was. Na de kerkdienst was mijn oma vastberaden om ook mee te gaan naar het crematorium. De verpleegkundigen twijfelden geen moment en maakte mijn oma weer klaar om de auto in te gaan. Wat deze dag extra speciaal maakte was dat alle broers en zussen van mijn oma bij de uitvaart waren. Sommige van hen had zij al een hele tijd niet meer gezien. Dit was een bijzondere en mooie gebeurtenis op een zwar(t)e dag. Zoals op de foto te zien is heeft mijn oma een grote glimlach op haar gezicht. Zowel voor mijn oma, voor mij en voor de rest van de familie een gebeurtenis om nooit meer te vergeten.

Stichting Ambulancewens, ontzettend bedankt voor het vervullen van deze wens!

Liefs, Maxime Nelissen