Toen wij vorige week in het Antoni van Leeuwenhoek hoorden dat ook zij niks meer voor je konden betekenen, kregen wij een bevestiging van iets wat we nog lang niet wilden horen. Intens verdrietig waren we. Er werd gevraagd of je nog een laatste wens had en met de humor die je altijd hebt behouden zei je dat je nog wel wilde leren parachute springen. Toen de verpleegkundige begon te vertellen over de Stichting Ambulance Wens hoefde je niet lang na te denken. Je wilde nog 1 keer naar je geliefde Texel. Texel waar je al een kleine 50 jaar komt en waar je zoveel dierbare herinneringen hebt. Binnen een paar uur werden we gebeld en was de Stichting Ambulance Wens volledig op de hoogte van jouw wens. We hoefden alleen nog door te geven wanneer we wilden en hoe laat.

Afgelopen zondag stonden om 11 uur Desiree en Jacques met de wensambulance voor de deur. Nikki en Jelle mochten mee in de ambulance. Lekker ingepakt lag je heerlijk in de ambulance. Eerst zijn we naar de haven van Oudeschild geweest voor koffie want dat deed je altijd als je op Texel aankwam. Daarna door naar Den Burg waar je als een prinses op de brancard door Den Burg werd gereden. Echt comfortabel waren de kleine keitjes niet maar je mopperde niet. We hebben een mooie rit door de bossen gemaakt, langs ons vakantiehuisje en de Schotse hooglanders. Via de Worsteltent zijn we naar Kaap Noord gereden. De brancard werd gewoon het overvolle restaurant binnen gereden en er werd spontaan een tafel voor ons vrijgemaakt. Wijn en bitterballen wilde je. We hebben geproost met een lach en een traan en genoten van het mooie uitzicht op zee. Om de dag af te sluiten zijn we gaan eten bij Paal 17. Ongelooflijk hoe het personeel zich daar voor ons heeft ingezet door ons een mooie tafel met uitzicht op zee te geven en ons een heerlijk toetje aan te bieden. We hebben heerlijk gegeten en weer een lekker wijntje gedronken. Als afsluiter hebben we op het strand vuurwerk voor je afgestoken want met Oud en Nieuw had gezegd dat je het zo verdrietig vond dat je dat nooit meer zou zien. Je hebt intens genoten van deze dag en dat je nog 1 keer naar je geliefde Texel kon gaan. Je was kapot maar voldaan na deze dag en hopelijk geeft dit je kracht om nog even bij ons te blijven.

Wij zijn de Stichting Ambulance Wens ontzettend dankbaar voor deze mooie dag en de herinneringen die we gemaakt hebben. Desiree en Jacques; wat zijn jullie lieve, betrokken, leuke, gezellige en professionele schatten van mensen. Er zat een begintijd aan onze wens maar geen eindtijd en als we onderweg naar Texel hadden besloten toch naar Terschelling te willen gaan, dan hadden jullie dat ook gedaan. Dank aan jullie als vrijwilligers en ook aan alle donateurs. Wij hebben jullie voor altijd in ons hart gesloten.

Namens Mia, Peter, Ineke, Fred, Karin, Nikki en Jelle een dikke zoen voor jullie