Beste Stichting Ambulance Wens,

Het begon zo`n 5 maanden geleden met de diagnose acute leukemie bij mijn moeder. In het ziekenhuis begon het behandeltraject veel belovend, maar gaandeweg werd het duidelijk dat de ziekte het toch zou winnen. Vorige week bleek dat er geen behandelmogelijkheden meer over waren en werd mijn moeder overgeplaatst naar een hospice in Wijchen. Mijn moeder had in het ziekenhuis aangegeven dat zij nog een laatste wens had, namelijk afscheid nemen van haar vrienden van een dansclub in Den Haag. De artsen adviseerden ons om voor deze wens zo snel mogelijk te handelen i.v.m. haar afnemende conditie. Het afscheidsfeestje zou mijn moeders beste vriendin Yvonne regelen, maar ja, hoe komt mijn moeder dan in Den Haag? Het ziekenhuis en de hospice wezen ons op de Stichting Ambulance Wens. Ik heb direct op de vrijdagavond een intakeformulier ingevuld. De volgende ochtend ging om 08.15 uur de telefoon en vertelde een vriendelijke mevrouw mij dat dinsdagochtend de ambulance bij de hospice mijn moeder zou ophalen om haar naar het afscheidsfeest te brengen. Het aanbod dat er twee begeleiders met de ambulance meekonden, was voor mijn vrouw en mezelf een ideale optie. Gister was het zover. Mijn moeder had al diverse malen aan verschillende mensen verteld hoe deze dag eruit zou zien en het is dan maar de vraag of deze verwachtingen uitkomen. Nu, achteraf, kunnen we met z`n allen zeggen: "Perfect!". De dag is precies verlopen zoals mijn moeder het wenste. Het begon in de ochtend toen de ambulance kwam. De 2 vrijwilligers zorgden op vriendelijke en geduldige wijze dat mijn moeder comfortabel in de ambulance kwam te liggen en mijn vrouw en ik mochten bij haar zitten. Toen reden we rustig naar Den Haag toe, waar we ruim op tijd aankwamen. De locatie was een woonboot en dit is voor een brancard geen ideale situatie, maar door de creativiteit van de ambulancevrijwilligers was het verder geen probleem. Tja, het afscheidsfeest op zich kan ik niet veel over vertellen, daar moet je gewoon bij zijn geweest, maar geloof mij dat alle aanwezigen dit ontzettend gewaardeerd hebben. In de middag werd er definitief afscheid genomen en reed de ambulance weer terug naar Wijchen waar mijn moeder door de vrijwilligers van de ambulance weer werd overgegdragen aan de vrijwilligers van de hospice. Toen mijn moeder hierna met ons op haar kamer was, kwamen de tranen over haar wangen en vertelde ze dat zij zo dankbaar was voor de hulp van alle vrijwilligers om deze laatste wens uit te voeren en dit precies was zoals zij zich voorgesteld had! Met deze gedachte is zij naar bed gegaan om te rusten van de vermoeiende dag. Ook namens mijn vrouw en de dans/vriendenclub van mijn moeder, wil ik Stichting Ambulance Wens hartelijk bedanken voor deze onvergetelijke dag en aangeven dat de vrijwilligers (Pim en Jeanine)* ons een ontzettend warm gevoel hebben gegeven.

Met vriendelijke groet,

Gérard Starrenburg (zoon van T. Harteveld)