Op de terugweg in de ambulance kijken we terug op een bijzondere dag, een dag om nooit te vergeten. Wat waren we ontroerd toen we als familie te horen kregen dat de wens van opa (1930) in vervulling zou gaan. En vandaag, donderdag 6 augustus, was het dan zover, wij zijn een dagje naar het dolfinarium geweest. Alvorens we weggingen was opa al erg enthousiast en opgewekt. Iedereen die het wilde horen, kreeg het te horen, opa zou nog een dagje uitgaan. De dolfijnen die hij vanuit zijn stoel dagelijks op een schilderij zag, zou hij vandaag nog eens in het echt zien springen. Wat hadden we een mooie dag uitgekozen met tropische temperaturen. Op de weg naar het hospice toe, kregen we een telefoontje: het ambulancepersoneel was reeds gearriveerd. Bij het hospice maakten we kennis met twee uiterst vriendelijke en behulpzame heren, Pim (chauffeur) en Gerrit (verpleegkundige), zo bleek later. Na een medicatieoverdracht waren we klaar voor vertrek. Opa ontving daarvoor nog een mooie pluche knuffelbeer genaamd Mario, vernoemd naar de eerste persoon (een zeeman) die met de Stichting Ambulance Wens mee was gegaan. Toen opa op de brancard werd geholpen, liep al het personeel van het hospice mee naar buiten om ons uit te zwaaien, wat een warm gevoel gaf dat. In de ambulance keek opa z’n ogen uit en haalden we wat herinneringen op. De weg naar het dolfinarium toe verliep verder soepel en relatief snel. Nadat de ambulance geparkeerd was, was het dan toch echt tijd om het park op te gaan. Hoewel het tropisch warm en druk was, werd er overal plek vrijgemaakt voor opa. Hij genoot zichtbaar, met volle teugen en zwaaide vriendelijk naar eenieder die hem aandacht gaf of aankeek. We hebben twee shows kunnen bekijken: de grote dolfijnenshow genaamd ‘Aqua Bella’ en de snor(rrrr)show met walrussen. Opa omschreef deze shows met woorden als ‘fantastisch’ en ‘geweldig’. Naast het bekijken van de shows hebben we ook lekker geluncht met elkaar. Opa genoot van een heerlijk bord met patat en kroketten, de rest van de familie at een rijkelijk belegd broodje. Maar ook een ijsje was onmisbaar op zo’n warme dag als vandaag. En opa zou opa niet zijn als hij niet zo’n lekker ijsje zou eten. Hij smulde dan ook van een cornetto. Nadat de buiken weer goed gevuld waren, hebben we ook nog even onderwater bij de dolfijnen en walrussen gekeken. Daarna was het kaarsje voor opa ook wel even op. Het werd tijd om nog wat leuke kiekjes te maken, alvorens we weer op huis aan zouden gaan. Al met al kunnen we dus terug kijken op een geweldig mooie dag. In vele gevallen zijn dromen bedrog, maar niet bij Stichting Ambulance Wens, daar worden dromen werkelijkheid gemaakt.

Onze dank is groot,

Familie Zweistra