Zaterdag 27 december was het eindelijk zover. Mijn moeder, al jarenlang geteisterd door een ernstige longziekte mocht een wens in vervulling laten gaan. Iets wat zij en wij nooit voor mogelijk hadden gehouden! Kort daarvoor was zij hiervoor benaderd. Ze is opgegeven door haar longverpleegkundige Hennie, haar grote steun.

Kippenvel kreeg ik toen ik het hoorde, ik kon het niet geloven! Wat een mooi initiatief en wat fantastisch dat er mensen zijn die dit allemaal kunnen realiseren.

Ze moest zelf ook even wennen aan het idee, wat kies je dan? De Dom in Keulen, dat was een wens, maar dan zou ze weer zo lang in de ambulance liggen en die had ze de laatste tijd al veel te vaak van binnen gezien. Mijn moeder wilde echt kijken en genieten van iets wat ze nog nooit had gezien en nog een keer iets doen waar ze altijd veel van hield.

Mijn pas gekochte huis in Nijmegen, waar ik sinds kort woon samen met man en kinderen had ze helaas alleen op foto’s en filmpjes gezien. Vanuit Ermelo was Nijmegen was echt te ver weg. Zo lang kon ze echt niet meer reizen. Er op uit gaan zat er de laatste jaren echt niet meer in. Het was jaren geleden dat ze voor het laatst bij haar kinderen kwam. Mijn vader moest altijd alleen en soms was ze zo ziek dat hij zelfs niet weg kon. Ook voor hem als mantelzorger is deze wens een cadeau, nog een keer samen met je vrouw een dagje uit! Dat was lang geleden.

Mijn moeder koos ervoor om naar mijn nieuwe huis te komen kijken! Wat bijzonder, je kunt alles kiezen wat je maar wilt, maar zij koos voor deze mogelijkheid omdat ze eindelijk met eigen ogen kon gaan zien waar haar dochter zo enthousiast over is. Ik kon het bijna niet geloven, zou ze het dan toch nog zien? Toen ik het kocht, wist ik al dat zij het nooit te zien zou krijgen en dat doet echt zeer. Bij mij, maar zeker bij haar.

Haar tweede wens was om een mooie boottocht maken. Maar waar doe je dat in de winter? In Nijmegen vaart de pannenkoekenboot uit met een mooie bruggentocht van 2,5 uur. Ondertussen kan je genieten van een pannenkoekenbuffet. Dat leek haar erg leuk. De stichting ging dit voor haar regelen. Ondertussen regelde ik met mijn zus en broer dat wij die dag ook ook mee gingen varen op de boot, samen met onze partners en kinderen. Mijn moeder en vader verheugden zich hier erg op. Hoe lang was het immers geleden dat wij iets met zijn allen samen iets hadden gedaan. Altijd moesten we bezoekjes opsplitsen, omdat het anders te druk voor haar was. Je valt noodgedwongen een beetje uit elkaar als familie, zonder dat je dat wilt.

Kort voor haar wens werd ze weer opgenomen in het ziekenhuis, zou het wel doorgaan? Gelukkig kon ze een dag voor Kerst naar huis. 27 december brak aan, ik keek naar buiten en zag sneeuw! Wat een mooi gezicht, maar kon het uitje eigenlijk wel doorgaan? Er werd immers gewaarschuwd voor gladheid. Maar ja hoor, ze waren onderweg! Het eerste wat ik zag was een stralende moeder in de ambulance! Eenmaal in ons huis, kon ze overstappen op een stoel en werd ze bij de tafel gezet, vanwaar ze ons nieuwe huis mooi kon overzien. Ze Dat onder het genot van een kopje koffie en haar lievelingsgebakje. De kinderen vonden het ook fantastisch! Oma was er! Met een “coole” ambulance! De bovenverdieping kon ze helaas niet bekijken, maar dat had ik gefilmd en op de laptop kon ze dat goed zien.

Daarna vertrok ze met de ambulance richting de Waalkade, waar wij haar met alle kinderen en kleinkinderen opwachtten. Samen gingen we op de boot en maakten een prachtige tocht. Zo in de sneeuw zag Nijmegen er fantastisch uit. Het was een ontroerend gezicht, mijn moeder op een brancard op de boot, genietend van het uitzicht, met al haar kinderen en kleinkinderen om haar heen. Tijdens het varen aten we gezellig pannenkoeken en de kleintjes konden heerlijk spelen in de aanwezige ballenbak. Om de beurt kwamen de kleinkinderen even bij oma kijken, even een knuffel geven of gewoon even kletsen.

Geweldig dat de vrijwilligers van de Stichting Ambulance Wens dit mogelijk hebben gemaakt! Dankzij hun inzet en enthousiasme had mijn moeder een hele mooie dag...een dag met een gouden randje!

Nogmaals heel hartelijk bedankt namens de hele familie!

Fam. Bosch