Beste Kees en Bregje,

Afgelopen vrijdag 19 December was het zover. Ik had de stoute schoenen aangetrokken en in een spontane opwelling de stichting gemaild voor mijn schoonmoeder Sjanie Rietveld. Zij heeft al enkele jaren de diagnose terminale kanker. Sinds een aantal maanden is ze aan huis gekluisterd, heeft thuiszorg en een morfinepomp om de pijn te kunnen dragen.

Sjanie houdt erg veel van de zee en heeft heel wat voetstapjes op het strand achtergelaten. Zondag 7 December waren we erover aan het praten dat ze in onze beleving al 2 jaar in haar reservetijd leeft waarin ze toch nog mooie dingen heeft beleefd. Ze is op vakantie geweest en heeft samen met Hans haar 50 jarig huwelijk nog kunnen vieren. Maar ze sprak langs haar neus weg wel uit dat ze het toch jammer vindt dat ze de zee niet meer zal zien en dat ze eigenlijk nog graag een weekendje naar een hotel aan het strand was gegaan met Hans.

Ik ging in overleg met zwager en schoonzus en man hoe we dit moesten aanpakken. Onverwachts zonder info?? Geen optie. Dat trekt ze niet. Alles vertellen?? Nee want dan ziet ze bij voorbaat al leeuwen en beren op haar pad. Nou een tipje van de sluier dan?? Dit bleek ook geen optie want dinsdag voor de wensdag sprak ze mijn voicemail in dat ze het niet zag zitten en niet mee wilde gaan. Dan maar volledig open kaart spelen.

Ze berustte en zei het dan maar over zich heen te laten komen. Dat heeft ze gedaan. En wat heeft ze genoten.

We reden in colonne van 4 auto's naar Noordwijk aan Zee. Hebben in strandpaviljoen de Zeemeeuw genoten van een heerlijke lunch met complete gezin en Sjanie??? Die had een stralende glimlach van oor tot oor. Hoe vaak ze die dag niet zei hoe geweldig het was. En hoe dankbaar ze was.

Na de lunch hebben de mannen de brancard over het strand naar de vloedlijn getrokken. De golven hadden enorme schuimkoppen want het waaide flink. Maar het zonnetje deed heerlijk haar best. Sjanie genoot intens van de zon en de wind op haar gezicht. Prachtig vond ze de golven.

Na een poosje werd ze met vereende krachten weer teruggebracht naar de Zeemeeuw om vanachter het glas uit de wind nog een poos te genieten van het uitzicht op de zee. Daarna reden we in colonne weer terug naar Meerkerk.

Achteraf vertelde ze 's avonds pas om 23.00 naar bed te zijn gegaan. Ipv dat ze moe was, had ze energie gekregen van de dag.

Ik wil graag namens mijn schoonouders, Hans en Sjanie Rietveld, Kees en Bregje bedanken voor de zeer warme liefdevolle betrokken manier waarop zij de dag inhoud hebben gegeven. Sjanie heeft een herinnering gekregen die zij tot haar laatste moment zal koesteren.

XXX namens familie Rietveld te Meerkerk Diana Rietveld- Snijders