Hallo,

Gisteren is een wens van een bewoner van mij in vervulling gegaan. Er werd mij gevraagd hiervan een verslagje te schrijven, maar ik weet niet waar ik dat naar toe kan doen. Vandaar dat ik het via de mail doe.

"Een bewoner van Stichting Philadelphia Zorg, woonachtig in Nieuwleusen, is erg ziek. Ik heb 17 jaar met haar gewerkt en ben een flink aantal jaren coach van haar geweest. Vorige week gaf ze aan haar begeleiders aan dat ze graag met mij nog een keer op visite wilde gaan bij een oud-begeleider van haar (een oud-collega van mij). Dit wilde ze met mij doen omdat ik de oud-begeleider ken. Ik heb geregeld dat we er dinsdag 11 november heen konden gaan en ben zaterdag nog even bij haar op visite geweest om te kijken hoe het met haar ging. Daar schrok ik er wel van hoe ver ze de afgelopen weken achteruit was gegaan en kwam het zo ter sprake of ik het wel zou zien zitten om met haar dat hele stuk (Nieuwleusen - Haren) alleen te gaan rijden. Familie was er nl ook niet zo'n voorstander van gezien haar gesteldheid. En inderdaad, wat als er wel iets onderweg gebeurd en ik alleen met haar daar ergens aan de snelweg sta........

Maandag 10 november heb ik daarom contact gezocht met Stichting Ambulance Wensen en werd mij gevraagd het wensenformulier in te vullen. Dit moest uiteraard ook nog weer overlegd worden met de begeleiders en familie, maar er kwam goedkeuring. Al vrij snel werd ik terug gebeld dat de wens in vervulling kon gaan. Zo kort dag!! Erg bijzonder.

Dinsdag om 10 uur zou de ambulance arriveren. Daar kwamen Pim en Jan kennismaken met ons, en kreeg mijn bewoner gezelschap van knuffel Mario. Op de brancard en in de ambulance richting Haren, knuffel Mario goed vasthoudend. Mijn bewoner houdt al erg van toeren, van koeien kijken etc. Aangezien we iets te vroeg in Haren zouden aankomen vroeg ik of we misschien even ergens konden stoppen. Het was immers mooi weer . Jan had ondertussen al gegoogled en zag dat er in Haren een ecologische zorgboerderij was. Prima locatie dus om daar ook nog even langs te gaan. We werden trots rondgeleid door een cliënt van de zorgboerderij.

Daarna door naar onze oud-begeleider/collega . Wat was ze blij dat ze haar weer zag. Met behulp van Jan en Pim een smal trappetje op naar boven en even van elkaar genoten, bij gepraat, foto's gekeken en een paar hapjes kaneelbrood gegeten (want eten gaat niet zo goed meer). Na ruim een half uur gaf ze aan dat ze moe was en weer terug wilde. We wisten dat het bezoek niet lang zou en hoefde te duren, dus des temeer RESPECT en trots dat Stichting Ambulance Wens deze kleine, maar toch grote wens voor haar, in vervulling kon laten gaan!

Op de terugweg gaf ik aan dat ze wel even lekker kon gaan slapen, maar op de één of andere manier wilde ze daar waarschijnlijk niet aan toe geven. Af en toe zakte haar ogen dicht, maar vrij vlot opende ze de ogen weer, keek wat rond en aaide knuffel Mario. Een maal thuis afscheid genomen van Jan en Pim en is ze gelijk op bed gaan liggen.

Beste mensen van deze stichting, met name Jan en Pim; Hartelijk dank voor deze wens, en ook zo kort-dag!!

Vriendelijke groet, ook namens mijn bewoner, Philomeen