Wij willen jullie bedanken dat ik afscheid kon nemen van mijn schoonvader die plotseling overleed binnen 5 maanden na mijn schoonmoeder. Ten eerste was ik al zo blij ermee dat ik met condoleren en gelijk afscheid kon nemen van mijn schoonvader en toen er werd gezegd dat ik ook bij de crematie kon omdat het rustig was , dat deed me zo goed om en allebei afscheid en de crematie kon gaan en mijn man en kinderen bij kon staan en andersom. De eerste avond kwam Arie en ben haar naam kwijt (dacht mandy ) voor de moeilijke afscheid en het zien van mijn schoonvader. Het was echt heel moeilijk, maar dat snap iedereen. Was mijn eerste x weer dat ik eruit was en alles bij elkaar na het thuis brengen sliep ik zo en moesten me wakker maken voor de avond medicijnen.

De volgende ochtend ,al vroeg stonden Hans en Alfons (als ik het goed schrijf ) hier om te vertrekken na een bakje koffie naartoe rouwcentrum om daar weg te gaan. Ik had aardig al verteld toen we daar waren dat mijn zus daar lag al ruim 3 jaar en dat ik er al 2 jaar niet meer geweest was. We gingen naar de crematie toe en toen vroeg hij Hoe zou je het vinden om op de terug weg naar je zus te gaan en dan gaan we bloemen kopen en naar het graf. Ja daar hoefde ik niet lang over na te denken en vond dat echt lief en klinkt stom voor mij was ik daar echt blij mee. Na een moeilijke crematie en wat eten gingen we terug. Ik sliep vrij snel zo moe was ik en werd in Leerdam wakker en mijn dochter wees de weg waar je het kon kopen bij de tuincentrum, toen we daar waren vroegen ze of ik mee wilde naar binnen, ik zei kan toch niet en we moeten er zo weer uit. Maar nee alles kon en voor het eerst na bijna 2 jaar was ik in een winkel en koos samen met hun een mooi winter bakje uit en kocht voor mijn moeder een bos bloemen omdat ze een week ervoor een zware rug operatie heeft gehad dat mijn man ze kon brengen.

We gingen naar het graf van mijn zus en heb daar stil gestaan en het winter stuk erbij gezet. En toen zeiden ze in 1 x waar mijn moeder woonde omdat ik er niet heen kon en normaal zag ik mijn moeder bijna elke dag al 12 jaar samen met mijn vader en voorlopig kan mijn moeder ook niet naar mij en zeiden ze nou dan gaan we even bij je moeder langs en zei kan toch niet, dus wel en zo werd een verdrietige dag, wat nog steeds moeilijk is even een flinke huilbui bij mijn mams en maakte Hans foto's ervan.

Het was echt letterlijk een dag van een traan en een lach. We hebben nog een bakje koffie en broodje op voor ze vertrokken en heb 3 dagen geslapen zo moe was ik maar zo dubbel en dwars waard de afscheid en mijn zus en als een verrassing naar mijn mams toe.

Dank jullie en ik deel de folders door zodat nog meer mensen dit weten.

Groetjes Willeke en Jan de Heus - Alting