Beste stichting Ambulancewens,

6 augustus hebben jullie de wens van onze moeder/oma mogelijk gemaakt. Ze wilde graag nog één keer naar Volendam om een broodje paling te eten. Onze moeder verhuisde 29 juli naar Hospice Den Helder. Veel sneller dan wij verwacht hadden, waardoor wij dachten dat we haar wens niet meer mogelijk konden maken. Het Hospice heeft de aanvraag geregeld waar we hun zeer erkentelijk voor zijn. Op 6 augustus rond 11 uur kwamen Johan en Elly met de ambulance naar het Hospice waar we na de kennismaking samen koffie hebben gedronken. Onderling was het meteen gezellig en er werd een ambulancebeer overhandigd die ze de hele dag dicht bij zich heeft gehouden. En tot op heden heeft de beer (omgedoopt tot Teddy) nog steeds een prominente plek dicht bij haar.

Toen samen op weg richting Volendam. Samen in de ambulance hebben we op de heenweg oude liedjes gezongen net als vanouds als we met de auto op weg waren en ze voor ons die liedjes zong. Nadat we in Volendam zijn aangekomen op zoek naar een viswinkel waar we met de brancard naar binnen konden, omdat het op dat moment erg waaide en het toch wel fris was. En dat regelde Elly voortreffelijk! Hup met de brancard de viswinkel in en daar heeft onze moeder heerlijk genoten van haar broodje paling. Daarna verder langs de kade van Volendam, wat toch wel een uitdaging was voor Johan en Elly met de klinkers als bestrating. Natuurlijk moest er een foto gemaakt worden in klederdracht. Bij Foto de Boer werden we heel goed begeleid en er was speciale kledij voor onze moeder/oma. De dag werd vastgelegd in klederdracht samen met twee dochters en een aantal van haar kleinkinderen. Na de foto’s samen op een terrasje gezeten waar ze heerlijk van een ijsje heeft gesmuld. Natuurlijk bekenden voorbij zien komen, maar geen beroemdheden.

Na het bijkomen op het terras verder door Volendam tot de kade waar ze heerlijk over het IJsselmeer kon kijken. Ondertussen werd het tijd om terug naar de Ambulance te gaan en de foto’s op te halen. Tja daar zag ze nog een kraam waar ze wafels verkochten, dat kon er nog wel bij. De eigenaar belegde de wafel rijkelijk en gaf deze met de mededeling: “mevrouw deze krijgt u van mij”, waarop ze grappig antwoordt gaf: “doe er mij dan nog maar zo één”. Daar hebben we met z’n allen erg om moeten lachen. Na het halen van de foto’s en nog een aantal extra palingen om te delen in het Hospice weer richting de ambulance om weer terug naar Den Helder te gaan. Wederom gezongen in de ambulance, al ging het niet meer zo soepel als op de heenreis. In Den Helder aangekomen via een omweg langs de buitenhaven en de dijk waar Johan nog even speciaal achteruit parkeerde, zodat ze met geopende deuren toch nog even over de voor haar zo bekende zee kon kijken. De route vervolgd langs de dijk, de vuurtoren en de woning waar zij met haar gezin de meeste jaren heeft doorgebracht weer terug naar het Hospice. Waar ze net op tijd terug was om nog aan tafel te schuiven voor het avondeten. Ook daar had ze nog wel trek ik!

Het was een onvergetelijke dag waar we met z’n allen ontzettend van hebben genoten, heel veel gelachen en gegeten!

Voor Johan en Elly namens ons allemaal een hele dikke knuffel en onze dank aan iedereen die deze dag heeft mogelijk gemaakt!

Liefs mevrouw Klok-Oost en familie