Moe (87 jaar) was donderdag al wat zenuwachtig met het vooruitzicht van het dagje uit en vrijdagmorgen was moe al vroeg in de weer met ditjes en datjes, want je moet natuurlijk pico bello te voorschijn komen op zo’n dag, die om 11:00 uur zou starten.

Het klikte al vanaf het moment dat de vrijwilligers, de verpleegkundige Carolien en de chauffeur Roel, van de stichting binnen kwamen, vergezeld door hun mascotte-beer Mario. Mario gaat op elke reis mee en blijft achter om te helpen met het ophalen van de belevenissen van die dag.

Uiteindelijk was er besloten om naar Kijkduin te gaan. Wij, met ons drieën, werden in de ambulance geïnstalleerd en na een voorspoedige reis kwamen wij aan in Kijkduin. De ambulance kon bij Kijkduin via een betonnen pad helemaal tot bij een strandtent komen, waar wij direct neerstreken voor een kop koffie op het buitenterras, achter het glas en uit de wind. Je merkt direct dat de vrijwilligers alles in het werk stellen om het de patiënt zo volledig mogelijk naar de zin te maken.

Vervolgens hebben we een strandrolstoel gehuurd bij Biesieklette, een wat achteraf gelegen gelegenheid voor het stallen en huren van fietsen en strandrolstoelen. Moe in de strandrolstoel gezet en met elkaar hebben we gewandeld aan de waterlijn. Niet ver, maar wel lekker de geur opgesnoven van het zilte water en geluisterd naar het ruisen van de zee . Moe genoot er erg van!!!! Omdat het zonnetje nog niet echt was doorgekomen zijn we teruggegaan naar dezelfde strandtent en hebben binnen een hoekplek ingenomen voor de verlate lunch. Lekker op het gemakje van de lunch genoten. Moe genoot enorm van de entourage en de wijze waarop alles als vanzelf geregeld werd. De invulling maak jezelf en niets is de vrijwilligers teveel. Alles kan en in het tempo dat moe aangaf.

Net voordat de terugreis zou aanvangen besloten we via een omweg nog een schoonzus van moe te bezoeken in Mijdrecht. Wij werden weer geïnstalleerd in de ambulance en reden via een prachtige route door het groene polderlandschap naar Mijdrecht. Daar werden we hartelijk ontvangen door de schoonzus. Moe en de schoonzus haalden herinneringen op en na een uurtje werd er afscheid genomen. De thuisreis werd vervolgd en rond zes uur arriveerden we weer op het uitgangspunt. Uitgeput, maar zeer blij dat deze dag nog op deze wijze, met behulp van dit soort vrijwilligers, zo mooi was verlopen ging moe direct naar bed.

Een dankbare en enthousiaste zoon.