Sommige zeehonden zijn kort gevangen gehouden anderen langer, hetzelfde als mensen en gezondheid. De ene persoon wort al het leed bespaard en heeft dus qua gezondheid een ‘vrij’ leven terwijl de ander al vanaf geboorte af aan, of naar mate hij/zij ouder wordt minder ‘vrij’ is en moet toegeven aan het binnen gevangen zitten. Dit binnen zitten kun je zien als in het ziekenhuis liggen, medicijnen altijd en overal maar moeten nemen en niets meer kunnen.Daarom is dit mijn mooiste wens, zelf maak en heb ik het veel meegemaakt om naar een enorme heftige periode weer ‘vrij’ gelaten te worden. Toen ik een wens op mocht geven, wat de dokters allemaal voor mij geregeld hebben koos ik voor zeehonden vrij laten. Een zeehond hoort niet te worden aangespoeld, vast te zitten of bijna dood te gaan en vervolgens lang in een zeehondencrèche te zitten nee een zeehond hoort te leven net zoals zijn of haar soort genoten.Maar mensen horen ook niet ziek te worden, maar dit heeft nou eenmaal niemand voor het zeggen. Wel is het mooi dat er dan mensen zijn die alles inzetten om een zeehond/mens weer beter te krijgen net zoals in de’ mensen wereld’ wordt een zeehond bij binnen komst eerst gewogen, onderzoeken gedaan en vervolgens word er een diagnose gemaakt en een chip gegeven. Zeehonden kunnen nou eenmaal niet hun geboortedatum en gegevens vertellen, of je zou zeehonden taal moeten kunnen OE OE OE OE haha. Daarna wordt de soort zorg bepaald je hebt in Pieter buren een intensive care, zorg en een vrij bad en vanuit dit vrije bad worden de zeehonden weer vrij gelaten.

Ik weet dit allemaal omdat ik een hele boel heb gevraagd ik vond het namelijk wel interessant om meer en de goeie kennis te weten te komen over de zeehond. Het lijken zulke aardige dieren maar als ze in het nauw komen of je komt te dichtbij dan worden ze agressief dit heb ik met eigen ogen gezien best wel eng. Die lieve oogjes zijn het dus niet alleen. Als een zeehond binnen komt krijgt een zeehond ORS (zout,glucose) om niet uit te drogen en om alles binnen te krijgen, wel grappig omdat ik dit zelf ook krijg. Sondevoeding krijgen ze niet, ze krijgen om dikker te worden of aan te sterken vis pap, het rook er dan ook binnen helemaal naar vis haha.Nu zal ik even precies vertellen hoe de dag is verlopen (: De avond van te voren was ik best zenuwachtig. Zou de dag goed verlopen? Kan het allemaal met de pompen en medicijnen? Maar dit was nergens voor nodig. Om kwart voor acht reed de gele taxi *ambulance* voor, ditmaal voor iets speciaals, iets wat ik nog 1 x mocht mee maken. De bel ging en de twee toppers stonden al binnen met brancard en al, naar mij erop getild te hebben en goed in te pakken zaten we al in de ambulance. Ik kreeg een beertje –in ambulance kleren- die de hele dag bij me zou zijn en die ik mocht houden, echt heel erg lief! Natuurlijk trok de ambulance heel wat bekijks in de straat dus alles in rep en roer… wegwezen dachten wij doeeeeeeeeeeeeeeeg!

Na een best lang ritje,-niks gewend- aangekomen bij Pieter buren. Hier werd ik de ambulance weer uit gereden en in plaats van het ziekenhuis in zicht was hier dan pieter buren super speciaal. De kriebels begonnen meteen al te komen. Hier heb ik een rondleiding gehad, en mochten we kijken hoe het vangen in zijn werk gaat. Het bad was leeg gemaakt en nu zijn zeehonden niet erg licht, dus werden er rieten manden in het lege bad gelegd hier vangen ze de zeehonden in. Daarna gaat de zeehond op de weegschaal zodat ze weten hoe zwaar de zeehonden zijn als ze weggaan. Daarna gaan ze vanuit de rieten mand in een houten kist, hier komt een naam op en de datum van vrijlating zodat zeker is dat het de goeie zeehond is. Vaak hebben zeehonden gekke namen doordat ze geadopteerd worden door mensen, zo lieten wij zes vrij met de namen: Sinterklaas, Robie, Roosje, Flapper, Leo, Suus.

Toen de zeehonden in de kist zaten werden ze het bad uit getakeld en in de vrachtauto neer gezet. Op naar Lauwersoog de zee dus! Eigenlijk had ik 3 wensen in 1! En zeehonden vrijlaten en naar de zee, plus de zon die plotseling door de wolken heen begon te schijnen. Ik had niet gedacht dat de brancard het zand in kon maar niets is te gek van de toppers van de ambulancewens voordat we uit de ambulance gingen werd ik zeer goed ingepakt, dekbed erbij, muts op,sjaal om, handschoenen aan helemaal super! Hoesten als een zeehond doe ik toch al maar zo wel wat minder haha. Op het strand werd ik neer gezet precies zoals ik wilde, en terwijl zij bezig waren om de kisten met zeehonden op het strand neer te zetten genoot ik van de natuur. De heerlijke frisse wind en lucht in mijn neus en haren, de zoute smaak op de lippen en het heerlijke klotsende geluid en gezicht van de woeste en soms rustige zee. Ik wou wel dat ik ook een zeehond was.

Toen eenmaal de kisten stonden, deelde de meneer van pieter buren de zeehonden in. Mijn vriend die de hele dag mee was, mocht zeehond Roosje vrijlaten. De verpleegkundige mocht de zeehonden Leo en Suus vrijlaten en de buitenlandse stagaire Flapper en Sinterklaas. En ik zelf zeehond Robie, nu kwam het moment heel erg speciaal. Voor zowel de beesten als voor ons, it’s a beatiful day! Voor de zeehond voelt het denk ik heerlijk weer terug naar de plek waar hij hoort, het hek gaat open je mag heen gaan waar je wilt. Je wordt niet meer tegen gehouden! De chip heb je dus als er iets is, weten ze je geschiedenis en wordt je zo weer geholpen. Maar genieten van het moment buiten waar je ook hoort te zijn is eerst iets wat centraal staat. Of je blijft alleen bang achter in de kist, of je duikt als eerste het water in of je gaat gelijk met meerdere zeehonden tegelijk mee! Je moet alles weer zelf doen, je kan je eigen koers opzwemmen, je eigen vis vangen. Onafhankelijk afhankelijk denk ik, in het begin. Je zag dit ook echt gebeuren er ging een groep zeehonden snel, en er bleef 1 lang binnen in de kist en deed alles net wat langzamer, waar de anderen al helemaal uit zicht waren deed deze zeehond zijn eigen zin. Het was een bijzonder moment, even keek de zeehond om en het was net of moest ik tegen de zeehond zeggen het is goed toe maar, ga maar. Heel bijzonder. Je zag daarna ook dat de zeehond aan het zand van het strand snoof, en echt genoot van de eerste duik zout zee water.

Nadat de zeehonden waren vrij gelaten zijn we nog helemaal de kust omgereden en hebben we genoten van de kust waar de boot naar mijn lievelingseiland Schiermonnikoog gaat. Ook hebben we heerlijk breed over de zee kunnen kijken en dit gewoon met de deuren van de ambu open net of waren we op vakantie heerlijk! Voor mij was het echt een dag, echt genieten en lachen en vrij zijn nergens aan denken even 1 zijn met de natuur en hetgene wat je het liefste nog wou. Er werd me gevraagd of ik voor de laatste keer langs familie wou die in de buurt woonde of een plaats, ik kon het niet bedenken dus reden we via mooie binnen door wegen terug. Ik heb echt de dag van mijn leven gehad, zulke aardige, grappige, lieve mensen van stichting ambulancewens en pieterburen en natuurlijk mijn lieve vriend. Jullie hadden het niet beter kunnen doen! Zoveel respect voor jullie, ik hoop dat nog veel mensen mogen genieten van jullie als mooie mensen. Succes met alles! En voor alle mensen die nog mogen/komen genieten erg fijne dag gewenst!

Groetjes,

Annemari