Beste mensen,

Hierbij het verslag van mijn moeder over de 2 dagen naar Vlieland. Het ging allemaal heel erg snel dat mijn moeder al naar Vlieland kon gaan. Maar toch heeft ze deze dagen niet willen missen en er erg veel van genoten.

We werden op maandag 6 januari zo rond 12.00 uur opgehaald door de Stichting Ambulance Wens. Onze chauffeur Thijs en verpleegkundige Henk stelden zich op een aangename en ontspannen manier voor, en we hebben eerst nog even een kop koffie gedronken voor we onze reis gingen beginnen .

We gingen uiteindelijk op weg, omdat de boot naar Vlieland niet blijft wachten op ons en die vertrok om 14.15 uur. O,ja ik zal nog even vertellen wie ‘wij’ zijn in dit verslag ,Mijn moeder Jannie ,mijn vader Jan en de kinderen Peter en Diana. Peter en Diana gingen met eigen vervoer achter de ambu aan en aangekomen in Harlingen mochten wij meerijden in de ambu. Omdat wij onze auto moesten laten staan. We hadden nog wat tijd over en die besteden we als een rondje haven,was leuk voor mam om te zien.

Toen we eenmaal op de boot zaten en mam met veel moeite ook haar plekje had gevonden begon ze direct te genieten,want de boot deinde heerlijk voor haar op en neer. Ze zei dat ze van de bootreis altijd heel erg kan genieten. We hadden blijkbaar trek gekregen en kochten wat eten en drinken en genoten van deze mooie reis.  We zijn nog naar het salondek geweest waar de bar zat,maar die was jammer genoeg gesloten.

Na een wel enigszins ruige zeereis kwamen we toch aan op Vlieland en was er direkt een soort vakantie gevoel. Mam wilde graag naar het strand,dus gingen we dat eerst doen alvorens ons in te checken in ons hotel. Het was voor deze tijd van het jaar extreem warm, wel 14 graden. Dus we konden zo over het strand naar een strand paviljoen om daar bij het raam lekker naar buiten te kijken. We hebben daar een mooi poosje gezeten en gezellig wat gekletst,mam was vanaf de brancard even op een stoel gaan zitten om lekker een ijsje te gaan eten.

Uiteindelijk zijn we weer gaan rijden want het werd al donker. Bij het hotel aangekomen ging mam eerst even uitrusten van alle drukte. Pap ging met haar mee. Peter en Diana zijn even de Dorpstraat op en neer gelopen,Thijs en Henk zaten aan de borrel,want zo tegen 19.00uur werd het diner opgediend. We hebben heerlijk gegeten en het erg fijn gehad met elkaar,mam was op den duur erg moe en wilde graag naar bed. Peter gaf haar nog een ontspannen nekmassage bij de tafel zodat ze lekker kon gaan slapen. Pap ging met mam mee om mam te ondersteunen,deze dagen waren ook voor hem fijn omdat hij de zorg aan Henk en Thijs over kon laten,wat soms niet altijd makkelijk was om het los te laten. Peter,Diana Thijs en Henk hebben nog een hele poos nagepraat en fijne gesprekken gehad onder het genot van een drankje. Tegen 11.00uur gingen wij ook maar naar ons nestje toe,want de volgende dag moesten we alweer op tijd paraat zijn.

Na een fijne nacht en een flinke storm zaten we met elkaar om 09.00uur aan het ontbijt.Mam had niet zo goed geslapen. Maar we gingen met goed gevulde maagjes zo rond 11.00 uur weg. Want mam was te moe om direkt weg te gaan en wilde nog even uitrusten. Nadat we afscheid hadden genomen van het hotel en personeel,reed Thijs heel vakkundig door de duinen naar de vuurtoren om mam daar even uit de ambu te halen en de frisse wind in het gezicht te laten voelen. Ze vond het wel even lekker en genoot van het uitzicht. Toen zijn we nog de Dorpstraat door gereden en zagen tot onze verbazing een steegje dat de “jan sieben slob” heette. O,ja dat was met ons hotel ook zo, dat heette “het Geuzen nest”{ en Thijs voelde zich aangesproken}.

Ja en toen werd het alweer tijd om de boot op te zoeken. Die vertrok om 12.00 uur richting Harlingen. Het was nu een stuk ruiger op het water dan de heenreis, we hadden windkracht 7 en dan voel je het echt wel,maar mam vond het niet erg,integendeel,volgens haarzelf heeft ze zeemansbenen.

Aangekomen in Harlingen gingen Peter en Ik naar de auto op weg naar huis, en pap en mam maakten nog een rondje Harlingen,waar ze nog wilden proberen het huis van oom David te gaan zoeken .Maar dat is niet gelukt. Wel zijn ze onderweg nog gestopt bij pap zijn zus in Tolbert om daar even aan te gaan. Dat was een echte verrassing en leuk voor beide partijen. Toen stond er nog een leuke verrassing te gebeuren. Manfred de man van Diana heeft als echte brandweerman geregeld dat er bij aankomst 2 oldtimers brandweer auto’s in de straat stonden met sirene en zwaailampen aan als welkom thuis groet. Toen de ambu aankwam deed ook deze even mee aan het sirene avontuur,en dat leverde veel bekijks in de straat op Mam en pap waren er behoorlijk van onder de indruk. Mam werd uit de wagen getild en naar binnen gebracht nadat ze het hele gebeuren nog even goed had bekeken. Binnen hebben we nog een fijn afscheid van Thijs en Henk gehad en nog wat gegevens van elkaar uitgewisseld.

Het waren onvergetelijke momenten,die nog heel lang zullen leven in onze herinneringen. Heel hartelijk dank aan iedereen die hier aan heeft bijgedragen op wat voor manier dan ook. Ik weet zeker dat mijn moeder de tijd dat zij hier nog mag zijn, met veel liefde op terug zal kijken.

Hartelijk dank nogmaals,

lieve groeten van Diana.