Wommels, 25 december 2013

Lieve mensen van Stichting Ambulancewens,

Lang heb ik er tegenaan gehikt om u deze brief te schrijven. Maar zo tijdens de kerstdagen komen de gedachten aan mijn man en de herinneringen aan uw goede werk weer boven. Tijd dus om u en alle vrijwilligers van de stichting te bedanken. U heeft veel voor ons betekend.

Sinds januari 2010 wisten we dat mijn man – Herman Vijlbrief – ernstig ziek was. Hij had prostaatkanker en zou niet meer beter worden. We hebben dat vreselijke bericht aangegrepen om er – zo lang het ons gegeven was – samen en met onze twee kinderen nog iets heel moois van te maken. Dat is gelukt: we hebben nog drieënhalf jaar genoten van elkaar.

Vanaf januari 2013 ging het minder met Herman. Hij moest tot tweemaal toe worden opgenomen in het ziekenhuis. Toen hoorden we via onze zoon voor het eerst van de Stichting Ambulancewens. Hij woont in Amsterdam en had net met zijn vriendin een huis gekocht. Herman wilde ontzettend graag dat huis nog zien en de omgeving waar hij zou gaan wonen.

Afgelopen maart zijn we met de ambulance opgehaald en met het hele gezin in Amsterdam op bezoek geweest. Het was een intense, emotionele, maar onvergetelijke dag. We zijn zo blij dat we dit nog samen met Herman hebben meegemaakt. Zoals Herman altijd zei: “Dat was weer een vlag, die nemen ze ons niet meer af.”

Nog op de terugweg naar Friesland ontstond het plan om iets terug te doen voor dit de Stichting. We bedachten dat er een bord bij de weg moest komen staan en dat we de eieren van onze kippen te koop gingen aanbieden. Het bord staat er nog steeds, de kippen zijn nu even van de leg. Maar de actie gaat ook volgend jaar weer door en er wordt gul gegeven. De opbrengst is voor Stichting Ambulancewens.

Via de eieren en onze verhalen ging het goede werk van de Stichting als een lopend vuurtje door het dorp. We zijn geen kerkgangers, maar toen de plaatselijke kerk een goed doel zocht voor hun jaarlijkse collecte, was die snel gevonden: Stichting Ambulancewens. Ook de lege flessenbonnen van de plaatselijke Jumbo vonden al snel hun weg naar de Stichting. Deze actie bracht 223,40 euro op en dat bedrag staat inmiddels op uw rekening.

Herman genoot ervan. Ook toen hij steeds zieker werd, ging hij het gesprek over kanker niet uit de weg. Regelmatig trok hij er met zijn scootmobiel op uit en sprak hij mensen aan. Niet zelden kwam de Stichting dan ter sprake. Herman was een echte verteller en iemand die mensen met elkaar verbindt. Dat was een mooi neveneffect van deze acties: het heeft mensen met elkaar verbonden. Dat paste bij hoe hij was.

Op 7 augustus is Herman bij ons thuis overleden, zes dagen later hebben we afscheid van hem genomen. Hij had goed over zijn afscheid nagedacht en alles tot in detail op papier gezet. Zo wilde hij geen bloemen, alleen een grote krans op de kist. Herman was een groot liefhebber van de Friese kaatssport. Als je met kaatsen de eerste prijs wint, dan hoort daar een mooie krans vol bloemen bij die de winnaar om de nek gehangen krijgt. Voor kaatsers de ultieme eer.

Op de tekst van de rouwkaart kwam dus de tekst: ‘geen bloemen’. In plaats daarvan bedacht ik dat we de mensen konden vragen een gift te doen voor de Stichting Ambulancewens. Tijdens de afscheidsdienst stonden overal bussen met daarbij een folder van de Stichting.

De opkomst was overweldigend, er zijn meer dan 400 mensen geweest om afscheid te nemen van Herman. En aan het eind van de bewogen dag zat er in totaal 330 euro in de collectebussen. Ook dit bedrag staat intussen natuurlijk op uw rekening.

Deze brief is niet bedoeld om u nog eens te vertellen hoeveel geld we voor uw Stichting hebben opgehaald. Wel is hij bedoeld om u nogmaals ontzettend te bedanken en u aan te sporen door te gaan met uw fantastische werk. Het bezoek aan Amsterdam heeft ons naast warme en dierbare herinneringen een onvergetelijke dag opgeleverd. Daarnaast heeft het een hoop mensen verenigd zich in te zetten voor dit geweldig goede doel.

Ik ben u uit naam van Herman heel erg dankbaar en hoop dat u nog lang zult doorgaan. Ik zal de Stichting in ieder geval blijven steunen.

Hartelijke groet,

Minke Vijlbrief-Talsma