Mijn naam is Terry Smits (57 jaar) en ben vrijwilliger bij Zorgcentrum Schoterhof sinds februari 2013.

Zo leerde ik in juli Ineke kennen die COPD (chronische longziekte-24uur zuurstof) heeft en op de verpleegafdeling verbleef totdat er in Zorgcentrum De Rijp plaats voor haar was. Ik vroeg haar, als je een laatste wens had/heb wat zou je nog graag willen doen, zien of mee maken. Ze is gek op musicals maar door haar ziekte kon ze al heel lang niet meer alleen naar buiten zonder begeleiding.Ze zou nog heel graag de musical Soldaat van Oranje willen zien. Maar dat is niet meer mogelijk in mijn toestand, zei Ineke.

Ben voor haar gaan schrijven naar diverse stichtingen en kwam door een tip terecht bij de Wensen rijders (v/h Stichting Ambulance Wens). En ja zij konden deze wens voor Ineke in vervulling laten gaan.

Zaterdag 19 oktober werden wij opgehaald om 18.00 uur met een Ambulance (chauffeur Ad Jongenotter) van de Wensen Rijders en een gediplomeerde verpleegster (Xandra Lustenhouwer). Xandra en Ad overhandigde eerst de ambulance beer aan haar en ging uitleggen hoe de avond er uit ging zien en wat hun taak was. Ze moest proberen zich niet druk te maken en alles over haar heen laten komen en alleen maar genieten.

De rit er naar toe ging heel goed, alleen door de opwinding voor deze avond, moesten wij Ineke een paar keer vermanen om haar mond dicht te houden en rust te nemen (ze is zo enthousiast en blij van karakter). We werden warm en hartelijk ontvangen door Jeroen van de Theaterhangaar en kregen een prachtige plaats in de zaal.

Door alle opwinding had zij regelmatig de hulp van Xandra nodig (gelukkig zat zij achter ons) en verzorgde, begeleide haar heel goed door de voorstelling heen. In de pauze werden we in een aparte ruimte verzorgd met drinken en versnapering die voor ons klaar stond. Wat een verrassing.

Na de voorstelling was Ineke zo vermoeid en emotioneel dat ze een huilbui kreeg van dankbaarheid dat dit haar geschonken werd. Ze heeft een fantastische avond gehad met hele lieve en goede zorgen van Xandra en Ad en Jeroen. Ze was 10 jaar niet meer uit geweest.

De terugreis naar huis was ze zo moe en heel blij toen ze later in haar bed lag. Samen hebben wij nog wat gedronken en na gepraat. Na deze avond was ze 3 dagen Total loss en kon niet uit bed komen, maar dit kunnen ze niet meer van mij afnemen (dat zijn haar woorden).

Dit is mijn verhaal die ik heel graag met u wilde delen.