Ze was 38 jaar toen ze een ernstig herseninfarct kreeg, mijn zusje. Lopen en praten o.a. ging niet meer. Laat staan om nog eens naar de Oostenrijkse bergen te gaan, haar grote wens. Vorig jaar kreeg ze ook nog eens te horen dat ze slokdarmkanker heeft. Chemokuren en bestralingen hebben er niet voor kunnen zorgen dat ze beter werd. De kanker is weer terug. Via een tip van een collega kreeg ik de naam van Ambulancewens door. Begin juli stuurde ik de wens van mijn zus in en kreeg direct een reactie van Kees Veldboer dat zij de wens in vervulling zouden laten gaan. Ik kon het niet geloven!

Maandag 19 augustus 2013 was het dan zover. Vrijwilligers Hans en Henk kwamen ons ophalen. Na een lange reis kwamen we in de stromende regen rond 20.00 uur aan in Längefeld, Tirol. Eerst nog even eten, voordat we moe ons bed in rolden.

Dinsdag 20 augustus 2013 werden we wakker met de zon die op de bergen scheen. Vanuit onze hotelkamer keken we uit op de bergen. Prachtig. In het hotel kregen we een pasje waarmee we toegang hadden tot diverse kabelbaanliften. Er zitten 3 liften bij die rolstoel toegankelijk zijn. Daarmee konden we onze dagen goed vullen. Na het ontbijt reden we met de ambulance naar het plaatsje Oetz. Met de Acherkogelbahn werden we tot 2.020 meter gebracht. Wat een mooi uitzicht! Het was wel wat frisjes bovenop de berg. Daardoor konden we niet al te lang boven blijven. De lunch hebben we in het dal in Oetz op een terras gebruikt. Met de zon op ons gezicht was dat genieten. Daarna reed Hans ons naar de kabelbaan Gaislachkoglbahn in Sölden. Deze is 3.040 meter hoog. Op het eerste plateau moesten we wel overstappen,het kabelbaan personeel is zo vriendelijk en behulpzaam. De lift werd gewoon even stil gezet. En Hans en Henk vonden het geen enkel probleem om vaak ‘op de brancard, van de brancard te tillen. Geweldige mensen! Daardoor kon mijn zus ook genieten van deze berg. Hier liepen koeien en schapen met van die Oostenrijkse koebellen om de nek. Leuk om te zien en te horen. Op het eerste plateau hebben we even in de zon gezeten en een zogenoemde ‘Après-ski’ gedaan. Voor het avondeten wilde mijn zus eerst even douchen, maar het hotel was niet ingesteld op mensen met een lichamelijke beperking, waardoor het niet lukte om te douchen. Toen Hans en Henk ons weer kwamen ophalen op de hotelkamer, hoorden zij dat het douchen niet was gelukt. Dat vonden zij zo sneu dat ze mijn zus op een tuinstoel zetten en met stoel en al in de douchebak tilden (hilariteit alom), waardoor ze toch lekker kon douchen. Wat heeft ze gelachen door dat gestuntel. Na het heerlijke Oostenrijkse eten in een goed restaurant (uiteraard weer met uitzicht op de bergen) hebben we met z’n allen nog een afzakkertje gepakt in de bar.

Woensdag 21 augustus 2013. Wederom staat de zon hoog aan de hemel. Vandaag staat de kabelbaan Hohe Mut in Obergurgl op de planning (2.670 meter). Via een slingerweg door de bergen met veel haarspeldbochten en prachtige vergezichten kwamen we aan. Ook hier is er weer een overstap tussendoor. En ook hier is het geen probleem voor het personeel om ons te helpen. Boven gekomen word je helemaal stil van de adembenemende uitzichten op de besneeuwde bergen. Er wordt hier veel gewandeld en het is dan ook aardig druk met wandelaars. Wij gaan naar het restaurant dat een terras heeft met rondom uitzicht. De temperatuur is niet zo hoog, maar door de zon voelt het aan als zomer. Mijn zus (en wij ook) zat zo te genieten, dat ze niet meer naar beneden wilde. We hebben daar dan ook maar de lunch gebruikt. Maar we moesten uiteindelijk toch weer gaan. Om 16.00 uur gaat de laatste lift naar het dal, dus veel keuze hadden we ook niet ;-). Hierna stelden Hans en Henk voor om nog naar een waterval te gaan, want zij hadden onderweg borden gezien die naar een waterval leiden. In de buurt van het plaatsje Au was een weg die naar de waterval leidde. Ook hier weer een slingerweg omhoog. Vanaf het plateau hadden we een mooi uitzicht op een 159 meter hoge waterval. Met donderend geweld kwam het water naar beneden. En ook hier weer prachtige vergezichten over het dal. Terug in het hotel volgde weer het doucheritueel. Na een drankje in de bar gingen we ons gereedmaken voor de laatste nacht in Tirol.

Donderdag 22 augustus 2013 begonnen we aan de lange terugreis. We lieten de hoge bergen van Tirol achter ons.

Mijn zus kan niet goed praten, maar tijdens deze dagen heb ik heel vaak de woorden : ‘Prachtig’, ‘Genieten’, ‘Bedankt’ en ‘Doorgaan’ gehoord. Haar (laatste) wens is in vervulling gegaan. We kunnen nog lang teren op de mooie herinneringen. Stichting Ambulancewens en haar vrijwilligers: ‘Prachtig’, ‘Genieten’, ‘Bedankt’ en ‘Doorgaan’.