Beste medewerkers Ambulancewens,

Graag laten we jullie nog even weten wat een fantastische dag mijn vader, mijn zoon Sven van 8 en ik op dinsdag 30 juli hebben beleefd.

Sven was tijdens de estafetteloop die Gert gelopen heeft in Krimpen aan den IJssel op het idee gekomen om Opa hier ook voor op te geven. Sven heeft even in de ambulance mogen zitten die de Stichting tijdens deze estafetteloop bij zich had.Een week na deze estafetteloop hebben we de wens ingestuurd. Sven had de wens dat zijn Opa en hijzelf nog eens naar het bos zouden kunnen gaan samen met een boswachter. Anderhalve week later werden we gebeld door Gert zelf. Hij vond het zo bijzonder dat Sven op het idee gekomen was tijdens de estafetteloop die hijzelf gelopen heeft in de Vijverflat in Krimpen aan den IJssel, dat hij het leuk vond zelf te kunnen vertellen dat de wens door zou gaan. Gert heeft om deze wens te kunnen verwezenlijken contact gezocht met staatsbosbeheer en heeft weten te regelen dat mijn vader en Sven een rondleiding zouden krijgen in het Mastbos in Breda. Tot groot plezier bleek er een plekje over achter in de ambulance en mocht ik zelfs ook mee!

Om kwart voor negen werden we opgehaald door Cor (ambulancechauffeur) en Manuela (verpleegkundige). Een klein beetje nerveus stapten we in de ambulance. Opa kreeg een beertje van de Stichting aangeboden, die hij vervolgens direct doorgaf aan zijn kleinzoon om hem gelijk hiermee te bedanken dat zijn kleinzoon dit bedacht had.

Na een leuke rit kwamen we aan bij Staatsbosbeheer in Breda, waar we welkom werden geheten door de boswachter. Hij is voor de ambulance uitgereden om ons mooie plekken van het bos te laten zien. We zijn zelfs nog even overgestapt in de jeep van de boswachter om dieper het bos in te kunnen gaan, waar mijn vader genoten heeft van de verhalen over dit prachtige bos Na deze mooie rondleiding kregen we koffie aangeboden bij de standplaats van Staatsbosbeheer en kregen we allemaal een mooi boek over het Mastbos aangeboden door de boswachter.

We hebben daarna heerlijk geluncht bij een wegrestaurant en daar verrasten Cor en Manuela mijn vader met de uitnodiging nog een rondvaart op de Spido in Rotterdam te gaan maken. Dit was superleuk en voor ons allemaal een verassing. Cor wist heel veel te vertellen over de Rotterdamse haven.

Mijn vader heeft al bijna 5 jaar Leukemie. Daarnaast heeft hij een ijzeropstapelingziekte. Zijn levensverwachting was een half jaar tot vijf jaar.Hij heeft inmiddels al heel veel donorbloed ontvangen om in leven te blijven en al vijf longontstekingen overleefd. We zijn ontzettend dankbaar dat hij nog steeds bij ons is. Hij kan nog hele kleine stukjes lopen, maar is na iedere inspanning ongelofelijk moe. We zijn dankbaar dat de Stichting Ambulancewens alle wensen probeert uit te voeren en inzien dat in dit geval ook mijn vader een mens van de dag is. Een zesde longontsteking overleven zou kunnen, maar het kan dan ook anders aflopen.

Namens mijn vader en Sven, en de rest van de familie uiteraard, ontzettend bedankt dat mijn vader samen met Sven (en ikzelf) de kans hebben gekregen nog eens heerlijk met elkaar de boslucht op te snuiven. En ook nog eens verrast werden met een tocht met de Spido. Voor de thuisblijvers heb ik veel foto's gemaakt en gefilmt. Met elkaar hebben we de film natuurlijk direct bekeken, maar ooit komt de dag dat we zonder hem de film terug zullen kijken. Dan zullen zeker de bewegende beelden een groot kostbaar bezit zijn voor ons, evenals de herinneringen aan deze mooie bijzondere dag.

Ook uiteraard Cor en Manuela ontzettend bedankt voor de lieve zorg, openhartigheid en vrije tijd die jullie opofferen om net als mijn vader vele andere mensen een onvergetelijke dag te bezorgen. Diep respect voor alle vrijwilligers van jullie Stichting!!

Op de heenreis naar het bos toe namen we mijn buurman Arie van 66 in gedachten mee. Voor hem was een wens insturen niet meer mogelijk, hier was hij al te ziek voor. Hij raakte in korte tijd in terminale toestand. Toen Sven en ik naar huis zijn gereden bij Opa en Oma vandaan, werden we opgewacht door de zussen van deze (alleenstaande) buurman. Zij vroegen ons afscheid te komen nemen, omdat hij erg hard achteruit ging. In dezelfde nacht is hij helaas overleden, en hebben we gisteren tijdens de crematie definitief afscheid van hem moeten nemen. Hierdoor stonden geluk en blijdschap en groot verdriet, gescheiden door een paar uur, heel dicht bij elkaar. Onze dankbaarheid dat mijn vader deze wensdag wel nog mee heeft mogen maken is hierdoor nog groter geworden, en we zien dit dan ook als een geschenk! Met alle mensen voor wie dit niet (meer) mogelijk is, in onze gedachten.

Stichting Ambulancewens, Gert, Manuela, Cor en boswachter, duizendmaal dank !! Lieve groet, Opa Gijs Kalkman, Ellen en Sven Kersten