Aan 20.000 herinneringen voor het leven.

Jan van Geffen is al 12 jaar vrijwilliger als verpleegkundige: “Ik werkte hiervoor als verpleegkundige in een hospice. Dat heeft veel raakvlakken met wat ik nu doe. Je bent natuurlijk veel met de dood bezig, maar tegelijkertijd juist ook met het leven. We maken heus verdrietige momenten mee, maar vooral ook heel vreugdevolle.”

“Iedere wens is bijzonder, maar de wens die me het meest is bijgebleven, is die van Sem. Een jongen van 16 die graag naar een wedstrijd van PSV wilde. Dat was toevallig een kampioenswedstrijd. Tot 1,5 uur voor de wedstrijd was hij eigenlijk te ziek om te gaan, maar uiteindelijk is het tóch gelukt om Sem naar het stadion in Eindhoven te brengen. En wat bleek: PSV werd kampioen. Toen de schaal eenmaal was uitgereikt, kwamen twee PSV’ers met de schaal naar Sem, zodat hij ‘m even kon vasthouden. Prachtig; ik voel het kippenvel nog.”

“Ook hebben we een keer een wens gekregen van iemand die graag in haar thuisland Litouwen wilde overlijden. We zijn er in twee dagen naartoe gereden met haar in de wagen en kwamen weer terug met een lege wagen. Heel bijzonder dat we dat voor haar konden doen. Al kunnen we ook niet altijd stilstaan bij hoe bijzonder het is. Dan nemen de emoties de overhand en kunnen we ons werk niet goed doen. Soms moeten we onze emoties echt even uitschakelen.”

“Dat is wat het werk van de stichting zo intens mooi maakt. Ik ben heel dankbaar dat ik er onderdeel van mag uitmaken. Zelf ga ik één tot drie keer in de maand mee op een wens. Dat kost mij geen moeite. Ik haal er juist heel veel uit. Je leert anders in het leven te staan. Elke dag kan je laatste zijn, dus probeer ik mijn leven zo te leven, dat ik eigenlijk geen wensen heb. Mijn bucketlist moet zo kort mogelijk blijven.”

“Het werk zit bij iedereen in het DNA. Het hele team voelt als een familie; we zetten ons allemaal in voor hetzelfde doel. Dat is wat Kees ons heeft meegegeven. Niet lullen, maar poetsen. En die mentaliteit delen we met z’n allen. Alles voor die mooie dag.”

Binnenkort vervullen we de 20.000e wens. Een mijlpaal waar we trots op zijn, maar die ons ook laat nadenken. Want 20.000 wensen, betekent ook 20.000 mensen. Met ieder hun eigen leven en een eigen, uniek verhaal. Allemaal hebben ze ons de eer gegeven om deel uit te maken van dat verhaal. Allemaal hebben ze ons uitgenodigd om samen nog één dag te beleven om nooit te vergeten.

In de aanloop naar de komende mijlpaal nemen een aantal vrijwilligers en nabestaanden het woord.