Aan 20.000 herinneringen voor het leven. Nick Stam is 1,5 jaar vrijwilliger als chauffeur: “Nog niet zo heel lang dus. En eigenlijk zat ik nog onder de leeftijdsgrens van 25 jaar toen ik er aan de slag ging. Ik was toen 22. Toch besloot ik te solliciteren. Nadat ik op gesprek ben geweest en heb meegereden, hebben ze een uitzondering gemaakt.” “Ik ben inmiddels 24, maar alsnog de jongste vrijwilliger bij de stichting. Best bijzonder. Ik kan me voorstellen dat veel 24-jarigen liever iets anders doen, omdat dit werk misschien te beladen is. Maar omdat ik werkzaam ben bij de politie, maak ik genoeg beladen momenten mee en zie ik dit werk juist als iets heel bijzonders. Je mag mensen helpen bij wat ze nog heel graag willen doen. En dat is elke keer heel dankbaar werk.” “Al maak je natuurlijk ook veel verdrietigs mee. Ik heb één keer een wens meegemaakt van een jongen van 19, nog jonger dan ik dus. Of eigenlijk kwam de wens van zijn familie, want hij was al niet meer bij kennis. Zijn ouders hoopten dat hij bij hen thuis kon overlijden. Toen we klaar waren voor vertrek, bleek deze jongen al zo hard achteruit te gaan, dat hij in het ziekenhuis moest blijven. Dat vond ik heel vervelend voor de familie. En dat zal me altijd bijblijven, ook omdat de wens zo anders was dan de andere.” “Maar over het algemeen is het de dankbaarheid die overheerst. Als ik me opgeef als ‘beschikbaar’ en ik word gekoppeld aan een wens, dan weet ik dat ik iemand een heel mooie dag mag bezorgen. En als ik zie hoe blij deze mensen na afloop zijn, dan geeft me dat heel veel voldoening. Vooral omdat ze die herinnering tot op het laatst met zich meedragen en het effect van zo’n wensdag blijft doorwerken. Dat maakt iedere wens tot iets heel bijzonders.” “Wat ook bijzonder is: de levenslust die deze mensen blijven houden. Ze weten dat ze niet meer beter worden, maar dat weerhoudt ze niet om tot het laatste moment van het leven te genieten. Daar heb ik enorm veel respect voor.”

Binnenkort vervullen we de 20.000e wens. Een mijlpaal waar we trots op zijn, maar die ons ook laat nadenken. Want 20.000 wensen, betekent ook 20.000 mensen. Met ieder hun eigen leven en een eigen, uniek verhaal. Allemaal hebben ze ons de eer gegeven om deel uit te maken van dat verhaal. Allemaal hebben ze ons uitgenodigd om samen nog één dag te beleven om nooit te vergeten.