In februari van dit jaar kreeg onze vader (68 jaar) een grote hersenbloeding, ondanks zijn doorzettingsvermogen en de revalidatie zat een verbetering er niet meer in. Hij was volledig hulp afhankelijk geworden, woonde in een verpleeghuis in Leeuwarden. Na vele moeilijke maanden waarin hem steeds meer werd ontnomen had hij besloten zo niet verder te willen/kunnen leven. Hij nam het besluit te stoppen met de sondevoeding en zou naar huis komen om te sterven.
Eind oktober was papa met een taxibusje op bezoek geweest bij zijn oudste dochter Veronique. Maar ik en mijn zusje wilden hem ook graag nog een keer bij ons thuis hebben. Papa gaf aan dat zelf ook graag te willen, “regel het maar” zei hij. En dus nam ik contact op met de Stichting Ambulance wens. Het kon allemaal super snel geregeld worden, wat waren we daar blij mee!!! Op dinsdag 20 november was het dan zover….. Wat een bijzondere én dubbele dag was dit: blijdschap omdat het de 3e verjaardag was van zijn jongste kleinkind Thijs en tevens verdrietig omdat het de laatste dag zou zijn dat onze lieve papa en trotse opa Kees bij ons zou zijn. Papa kwam eind van de ochtend samen met zijn dochter Veronique, zijn vrouw Dory en 2 vrijwilligers van stichting Ambulancewens bij ons. Wat straalde hij toen hij ons allemaal zag. Hij genoot zichtbaar van dit mooie moment, we zongen met z’n allen lang zal hij leven voor Thijs en hij at een paar hapjes taart. Hij lachte toen Thijs op zijn cadeau: een kleine motor aan kwam rijden. Vele foto’s werden gemaakt van die o zo belangrijke laatste momenten. Begin van de middag gingen we door naar Desiree en haar gezin in Oldeholtpade. Daar ook blijdschap en verdriet om hem te zien, even nog samen zijn met hun gezin en ook weer vele foto’s maken. Hij was erg moe van dit alles maar hij bleef wakker tot het laatst aan toe.
Halverwege de middag ging hij weer terug naar het verpleeghuis in Leeuwarden met de wensambulance. De dag daarna is hij naar huis gegaan, en daar vond hij rust. Op maandag 26 November hebben we al afscheid van hem moeten nemen. Het heeft ons overvallen zo snel als het ging… Maar we kunnen terug kijken op heel veel mooie herinneringen aan onze geweldige papa/opa en die ontzettend mooie laatste dag bij ons thuis!!!
We zijn jullie daar héél dankbaar voor!
M.v.g. Mariska Halman, Desiree Kramer en Veronique v.d Wal en hun gezinnen.