Lieve mensen/dhr Kees Veldboer van de Stichting Ambulance Wens,
In welke woorden……………… kan ik” de dochter van mijn moeder” waar U de laatste wens van heeft uit laten komen bedanken?
Onze moeder ligt in het hospice in Vleuten, daar werd aan haar gevraagd of zij nog een laatste wens had.
Die bleek er te zijn, zij zou nog graag eenmaal haar kleinkinderen op het ijs willen zien schaatsen en dat zij er dan ook bij is.
Wij dochters hadden wel gehoord over de wens maar dachten dat is onmogelijk! Dus hadden wij het er niet meer over.
Omdat 2 van de 3 dochters in het buitenland wonen en om alle drie hier te zijn als er ijs ligt ook klein zou kunnen zijn.
Buiten het feit dat moeder erg ziek is…………dan kan zoiets toch niet?
Toen er in eens thuis gebeld werd van uit het hospice met de mededeling…..Uw moeder en haar familie kan morgen op het ijs staan!!
Ikzelf was totaal verrast, ongeloof, blij, maar hup, ging alles regelen om de kinderen thuis te hebben voor oma’s wens.
Moeder lag voor het eerst in hospice echt te stralen in haar bed.
Alle drie haar dochters konden er ook bij zijn, het voelde als een wonder zei moeder.
Op 12-01-2010 om 14.00 kwam jullie ambulance haar op halen .
Het ambulance personeel was erg vriendelijk/lief en leefden erg mee.
Moeder kreeg nog een klein beertje van hun als aandenken.
Eindelijk kon haar laatste wens beginnen, iedereen was zo blij voor haar.
Gelukkig was er een mooi natuurwater waar je kon schaatsen .
Het was buiten iets onder nul en het ijs was prachtig de wind was zacht.
Alles was besneeuwd en het zonnetje liet zich ook nog even zien.
Onze moeder werd op het ijs gezet en wij allemaal erbij en erom heen.
De kleinkinderen gingen met hun oma schaatsen, het was ongelooflijk!
Bij een koek en zopie kraam dronken wij allemaal warme chocomel en er werden veel foto’s gemaakt.
We hebben een rondje over het ijs gereden en onder een bruggetje gegaan en moeder keek vanuit haar brancard om zich heen en genoot.
En niet alleen zij genoot, ook wij haar dochters en kleinkinderen, iedereen die erbij was genoot en voelde de warmte van liefde, haar laatste wens mee te maken.
Nogmaals wat? kan een dochter schrijven om Uw stichting te laten weten ,hoe erg wij het gewaardeerd hebben en genoten,dankbaar,verrast, daar zijn geen juiste woorden voor.
Misschien het volgende; Uw stichting geeft mensen weer een licht puntje om voor te leven ook al is hun tijd nog zo kort, dankzij U en al de vrijwilligers maakt het mogelijk een mens zich echt weer mens te laten voelen.
De familieleden zien weer even hun dierbare met stralende ogen en glimlach op het gezicht.
Dat geeft ook hun weer kracht om verder te gaan.
Zo werkt het voor beidde kanten en geeft U een monument mee voor altijd in ieders hart.
Stichting Ambulance Wens wordt van uit zoveel liefde gedaan voor onbekende mensen ,daar zijn niet de juiste woorden voor te schrijven……………………………………
Onze Zeer Hartelijke Dank voor de onvergetelijke middag, Dank,Dank, 1000x Dank.
Mevr Ans Oostveen en haar dochters en kleinkinderen.