Mijn man woont al geruime tijd niet meer thuis wegens zijn ziekte en complexe zorg. Hij heeft een poos gewoond in een verzorgingshuis maar na zijn onderbeenamputatie moest hij verplaatst worden naar een verpleeghuis. Intussen is ook zijn tweede onderbeen geamputeerd en heeft hij ook andere diverse aandoeningen. Volgens de artsen is er geen genezing meer mogelijk. Al geruime tijd heeft hij maar 1 wens: naar huis gaan.
Aangezien hij nu terminaal is verklaard door de artsen probeer ik en mijn familie om zoveel mogelijk wensen van hem te vervullen.
Zo kreeg ik via het ziekenhuis te horen over het bestaan van stichting ambulancewens. Het ziekenhuis deed een aanvraag om ook zijn laatste wens te vervullen: een bezoek brengen naar zijn huis. 10 minuten nadat de aanvraag was verstuurd werd ik gebeld door de stichting en werd er meteen een afspraak gemaakt. Ik was verrast door deze snelle actie.
Op 30 dec.2009 werd mijn man opgehaald in het ziekenhuis en rond 13:00 uur kwamen ze thuis aan en ondanks een moeilijk trap met 15 treden lag hij even later in de woonkamer op zijn eigen bank. Hij was zielsgelukkig. Eindelijk was hij dan weer thuis samen met zijn vrouw en 9 jarig dochtertje.
Na deze huisbezoek reed de ambulance nog een rondje langs de boulevard van Scheveningen. En hierna weer terug naar het ziekenhuis.
Ik wil hierbij ook mijn dank uitbrengen aan deze geweldige stichting voor het mogelijk maken van deze bijzondere dag. Ik heb een hele poos zitten nadenken hoe ik deze wens van hem kon vervullen en stichting ambulance wens heeft zo makkelijk mijn probleem opgelost. Heel erg bedankt namens mij en mijn dochter en ook de rest van de familie.
Mw. Marian Balesar.
Dochter: nandita balesar.