De reis naar Oostenrijk
Enige maanden geleden had ik een wens naar wensstichting shamajo verstuurd.
Ik had van een bewoonster gehoord wat ik eens in mijn leven nog wel eens zou willen zien en voelen en dat is sneeuw. En als grootste wens om met een arrenslee door de sneeuw te kunnen rijden. De wens was verstuurd,en enige mails over en weer werd op een gegeven moment verteld dat de wens van Jacqueline Anemaat vervuld werd.
NEE DIT KAN NIET. En jeeh wat moeten we hier mee.
Allemaal hebben we het stil gehouden, wat zou er gaan gebeuren naar Rucphen of naar Arnhem naar een sneeuw baan? Vrijdag morgen had wensstichting shamajo afgesproken.
Ook wij wisten niet wat er ging gebeuren. Mw. Anemaat kreeg als eerste te horen je mag naar Oostenrijk, WAT OOSTENRIJK??? NEE dat wil ik niet was haar eerste antwoord, ik ben nog nooit van mijn kamer geweest en nog nooit verder dan Breda en dan wel met een ambulance. De vrijwilligers hadden foto`s bij en verhalen van andere gelukkige. Na lang praten was toch wel dat ze heel erg graag de sneeuw wilde zien en voelen en graag op een arrenslee wilde rijden. Alles was geregeld een ambulance met een fantastisch bed, een pension enz…..Alleen zag ze het niet zitten om naar het onbekende Oostenrijk te gaan. Ik was de gelukkige en mocht ook mee op deze fantastische reis.
Na een maand van wachten is het eindelijk zover Jaqueline Anemaat grootste wens gaat in vervulling. Op 16 December 2008 om 8.10 uur vertrekken we eindelijk met de ambulance van stichting ambulance wens richting Bieberweer in Oostenrijk. Na alle spullen ingeladen te hebben en natuurlijk Jaqueline in de ambulance op een riant bed neer gelegd te hebben, kunnen we vetrekken met het speciale team Henny, Karin en Henk van de stichting en ik Natascha. Het was net deze dag erg mistig, maar dat mocht de pret niet drukken Jaqueline heeft er zin in en kan het nog niet geloven dat ze toch echt vertrokken is.
Na 3 x onderweg te zijn gestopt zijn we eindelijk om 18.30 uur aangekomen in het plaatsje Bieberweer, eerst naar het pension Gasthaus panorama waar we deze twee nachten zouden slapen eerst de kamers verkend en de spullen uit geladen.
Daarna reden we naar een hotel Regina met Nederlandse eigenaars, daar konden we een hapje eten. Het was heerlijk en zoals in Oostenrijk veel sneeuw.
Jaqueline was moe maar al voldaan. Daarom om 21.30 uur naar bed om goed uit te rusten voor de volgende grote dag.
Woensdag 17 December:
Na een goede nachtrust in een hard bed, om 8.00 uur op gestaan. Vandaag de grote dag. Om 11.00 uur kreeg Jaqueline haar eerste arrenslee tocht in het plaatsje Lermoos. Heerlijk warm aan gekleed en goed ingepakt hebben we een toch van een uur gemaakt. Jaqueline keek haar ogen uit met al die sneeuw om haar heen. Vol verbazing keek ze in de ronte van al het natuurschoon. Natuurlijk de SNEEUW maar ook de bergen. En dan die lucht en buiten.
Het was meer dan fantastisch.
Hierna een pauze ingelast en eens kijken of alles wel goed gaat met Jaqueline.
Een tweede tocht zat er wel in, daarom weer naar het plaatsje Lermoos en verder naar Bieberweer en nog eens naar Ehrwald en zo weer terug naar Lermoos. De toch duurde 1.1/2 uur. Genietend van alles was het gewoon helemaal compleet. Helaas werd het kouder en tijd om weer naar ons hotel Regina te gaan om weer heerlijk te gaan eten.
Zeer moe maar meer dan voldaan om 9.00 uur naar bed.
Donderdag 18 December:
Vroeg opstaan voor de terug reis naar huis, weer
Na alle speciale plekken heeft ze gekeken van slapen kwam weinig wat is het mooi. Eerst uit oostenrijk vertrekken en de bergen helaas achter je laten, zo langs andere landen en nog even naar de moezel kijken. Wat heeft ze nog veel gezien. Gelukkig geen file onderweg, dus de reis ging voorspoedig. Bellen met het thuisfront hoe laat zijn jullie er. Natuurlijk waren ze op de Veste ook erg nieuwsgierig. Maar dat niet alleen, als je zo`n mooie reis hebt gemaakt sluit je zoiets ook mooi af. Daarom stonden haar Zus en haar zwager, vriendinnen en natuurlijk alle bewoners en familieleden buiten Jaqueline op te wachten met sterretjes. Jaqueline kwam met luide sirene de hoek om. Ja weer thuis. Moe maar meer dan voldaan, spijt nee helmaal niet, spannend ja zeker, de sneeuw die was meer dan mooi. De reis vermoeiend maar meer dan de moeite waard.
Haar wens ja die is in vervulling gegaan.
Hierbij wil Jaqueline en ik iedereen bedanken die deze wens voor mogelijk heeft gemaakt.
Voor mij zal deze herinnering eeuwig blijven ook dat ik dit van zo dicht bij heb mogen mee maken. Bedanken ik weet niet op wat voor manier, gewoon eeuwig dankbaar voor zo iets moois.