Mijn moeder is 79 jaar en zegt tegen iedereen: “maar ik wil nog wel een tijdje mee hoor!”
En dat lukt haar waarschijnlijk ook wel dankzij haar optimistische kijk op het leven.
Omdat zij geruime tijd geleden o.a. een paar ruggenwervels had gebroken, ligt zij sindsdien al ruim 1 ½ jaar op bed. En ondanks wat andere ongemakken beïnvloedt dat niet haar goede humeur.
Maar een stille wens had zij toch nog wel. Vroeger ging zij bijna elke 14 dagen een weekend naar haar dochter en daar wilde zij nog zo graag een keer naar toe.
Die wens vervullen was lastig, maar wij wilden dat allemaal graag. En dan was daar Aukje, één van die vele aardige dames die zo goed voor mijn moeder zorgen. Zij vroeg mij of ze mijn moeder mocht opgeven bij de stichting Ambulancewens, in de hoop dat zij misschien in aanmerking kon komen voor het vervullen van die wens. En daarna ging alles heel snel. Binnen enkele dagen was alles geregeld!
Voor mijn moeder moest het een verrassing blijven, anders zou ze misschien van de opwinding bijna niet kunnen slapen. Op zaterdagochtend 13 december hebben we het haar verteld en om 10.30 waren de vrijwilligers met ambulance present. Dikke tranen natuurlijk, maar oh wat was ze blij. Lekker warm ingepakt kwam ze bij ons aan. Haar zoon en zijn vrouw wonen 5 minuten verderop, dus zij waren natuurlijk ook aanwezig. En wat heeft ze genoten. Ondanks het Kerstfeest, wat we straks bij haar gaan vieren met cadeautjes en gedichten, denken we dat dit haar mooiste Kerstcadeau is geworden. Ze raakt er niet over uit gepraat.
Onze dank is groot en we zijn ontzettend blij dat de stichting en al die aardige vrijwilligers dit werk doen. Zij hebben mijn moeder met dit “cadeau” ontzettend gelukkig gemaakt.
____________________________