Carola Smit (BZN)

Deze laatste wens gaat over onze moeder, Mia den boer uit Hoogvliet, zij is geboren op
16 september 1944 in Rotterdam en dus nog maar net 63 jaar jong.
Onze moeder kwam al op zeer jonge leeftijd in een erg zwaar en moeizaam leven terecht. 
Op de leeftijd van bijna 18 jaar jong kreeg ze haar 1e kind,op haar 19e haar 2e kind, en op
haar 20e haar 3e kind en vijf jaar later haar 4e kind. twee jongens, Frans en Ruud en twee
meisjes, Jacqueline en Corrie.
Mijn moeder heeft het haar hele leven erg zwaar gehad in haar huwelijk met onze vader.
Wat uiteindelijk resulteerde in een scheiding in 1997.
Door haar erg ongelukkige leven is onze moeder daarna altijd alleen gebleven.
Ook heeft ze altijd hard moeten werken, maar is vooral een enorme toegewijde,liefdevolle en
zorgzame moeder voor ons geweest.
Altijd erg eerlijk, zeer betrouwbaar en heeft altijd achter ons, haar kinderen gestaan.
Ook voor de mensen om haar heen is ze altijd zeer geliefd geweest, iedereen houd van haar
en vindt haar een topmens.
Een vrouw die altijd heel erg in het leven heeft gestaan, vrolijk, optimistisch, positief, zeer
gastvrij voor iedereen en altijd een luisterend oor voor wie deze maar nodig had, en vooral voor
haar kinderen, want haar kinderen is haar leven, altijd geweest en is nooit over gegaan.
Dag en nacht, altijd, is ze begaan met het lot en leven van haar kinderen, dit ook omdat een
van haar kinderen, Corrie, al een aantal jaren door omstandigheden niet meer bij onze moeder
thuis komt en dit haar tot op de dag van vandaag nog erg veel verdriet doet en ook een levenswens
is om haar voor haar overlijden nog te mogen/kunnen omhelzen en te mogen liefhebben. 

Kortom, een bere goed mens, die een voorbeeld is en mag zijn voor de hele maatschappij en
dus een echte pluim verdiend als mens en vooral als moeder.
Maar helaas, ook voor zulke mensen is het lot bepaald, en dat lot kregen we vorige maand, november
2007 te horen.
De laatste tijd/maanden at onze moeder niet zo goed, haar gezondheid was niet optimaal, en haar
gewicht nam best wel wat af, maar omdat onze moeder best wel een gezet mens was viel dat eigenlijk
niet zo op en maakten wij ons daar als kinderen ook niet echt zorgen over. 
Maar begin november is een van onze kinderen met onze moeder een paar dagen naar Engeland/Londen geweest, en
daar viel het dus op dat het echt niet goed ging met de gezondheid van onze moeder en na terugkomst uit Engeland
in Nederland is een van onze kinderen gelijk met haar naar het ziekenhuis gegaan.
Daar werden wat onderzoeken verricht, en kort daarna moest onze moeder terug komen voor een gastroscopie
waarna we dus gelijk erg slecht nieuws te horen kregen.
Er was een kwaadaardige tumor ontdekt tussen haar maag en slokdarm in.
Om zekerheid te krijgen werd alles op kweek gezet en twee dagen later moest onze moeder terug komen
in het ziekenhuis.
Daar kreeg ze te horen dat ze dus inderdaad een kwaadaardige tumor had tussen haar maag en slokdarm
in, en dus slokdarmkanker heeft.
Ze werd gelijk opgenomen vanwege haar gewichtsverlies en gevaar op uitdroging.
En er zouden meerdere onderzoeken (o.a. de beroemde scan) plaats vinden om te kijken of er uitzaaiingen
ontdekt konden worden.
Daarna is alles erg snel en erg hard gegaan want 2 dagen later kreeg onze moeder te horen dat ze
uitzaaiingen had naar haar lever en longen en dat verdere operaties, chemo's, bestralingen enz niet
meer nodig waren en ook werden alle verdere onderzoeken gestaakt en geannuleerd.
Wel werd er nog een buisje geplaatst om toch wat voedsel binnen te krijgen.
Daarna is ze naar huis gekomen, haar levensduur zou nog tussen de 4 maanden en 10/12 maanden kunnen zijn.
Dit alles tot 12 november 2007 j.l. 

Eenmaal thuis gekomen heeft onze moeder haar euthanasieverklaring,Levens,uitvaartverzekering en
uitvaart in orde gemaakt/vastgelegd.
En door het regelen van haar uitvaart zijn we in contact gekomen met de "Stichting Ambulance Wens"
via het bedrijf die de uitvaart verzorgd van onze moeder.

En zo kwamen we in contact met kees veldboer van de "Stichting Ambulance Wens" en, kreeg hij
de laatste levenswens van onze moeder te horen.
En die wens was een persoonlijke ontmoeting met Carola Smit van de popgroep BZN, dit wilde ze
al haar hele leven lang.
Tot onze verbazing ging haar levenswens afgelopen donderdag 20 december 2007 j.l. al in vervulling. 

S'morgens rond 9.45 uur werd ze opgehaald door de ambulance van de stichting,met Kees Veldboer en Trees.
Onze moeder werd gelijk op haar gemak gesteld, werd lekker warm ingepakt en zo begon de rit naar Volendam
waar ze Carola Smit van BZN zou gaan ontmoeten.
Onze zus mocht mee in de ambulance wat haar nog beter op haar gemak stelde en rustig maakte. 

De rit verliep echt fantastisch en relax en zeer ontspannen en erg mooi. 

Rond 11.15 uur kwam onze moeder aan in Volendam bij het voormalige BZN café welke de eigenaar speciaal
voor ons ter beschikking en open had gesteld.
Carola Smit kwam gelijk aan lopen en verwelkomde onze moeder geweldig en zeer warm en zeer toegewijd.
Eenmaal binnen in het voormalig BZN café werd het erg leuk en erg gezellig en de gesprekken verliepen
erg warm, en geruststellend voor onze moeder.
Tussendoor werd er koffie geschonken en verse broodjes gebracht, allemaal erg leuk en helemaal geweldig
voor onze moeder! 

Een compliment ook voor Kees Veldboer en Trees voor de geweldige verzorging naar en rond onze moeder, toppie!!

Na meer dan twee uur samen te zijn geweest met Carola Smit ging de reis weer terug naar Hoogvliet naar huis.
Onze moeder kreeg nog uit handen van Carola Smit een prachtig kerststuk met een lief kaartje met daarin de
liefs en sterkte van Carola Smit. Fantastisch vond onze moeder dat.
Moe maar zeer blij, tevreden en voldaan begon de terug reis naar Hoogvliet. 

S'middags rond 16.00 uur werd mijn moeder weer keurig netjes thuis gebracht door de ambulance en kees veldboer en
Trees. 

Eenmaal thuis gekomen kon onze moeder het nog niet bevatten dat haar levenswens in vervulling was gegaan, en dat
door de inzet van de "Stichting Ambulance Wens" en hun vrijwilligers waar ze erg van onder de indruk was en nog
steeds is, en wie ze zeer dankbaar is.
Want ja, de 5 dagen voor haar wens ging het niet erg best met haar en inmiddels was ze al ongeveer 23 kilo afgevallen,
en sliep erg slecht en onrustig. 

En na de wens op 20 december j.l. heeft ze een enorme opleving gehad en tot nu toe nog steeds.
Dit alles dankzij deze Stichting Ambulance Wens. 
Natuurlijk gaat het beetje bij beetje minder/slechter met onze moeder, maar deze wens die de "SAW" heeft
mogelijk gemaakt heeft haar zeker goed gedaan en niet te vergeten ook ons, haar kinderen, haar toekomstige
nabestaanden.

Fantastisch! Toppie! Klasse! Compliment naar de Stichting Ambulance Wens. 

Hieronder volgt nog een stukje tekst wat onze moeder zelf heeft opgeschreven zoals zij het gevoeld en beleefd heeft: 

VOOR HET EERST IN MIJN LEVEN DAT IK MET EEN AMBULANCE/BRANCARD TE MAKEN KREEG.
EERST VOND IK HET ENG, MAAR WERD ZO DOOR DEZE 2 MENSEN (KEES EN TREES) OP MIJN GEMAK GESTELD, DAT
IK ER AAN TOE GAF.
ZEKER DOOR MIJN ZIEKTE, DAT MIJN BENEN ERG SLAP ZIJN WAS DIT VOOR MIJ EEN GEWELDIGE GERUSTSTELLING.
HET WAS ECHT EEN MOOIE BELEVENIS, EN ER WORDT WEL ERG VEEL EN GOED AANDACHT DOOR DE "SAW" AAN JE GESCHONKEN.
IN ZO'N SITUATIE IS DAT EEN FIJNE GERUSTSTELLING EN ZONDER DEZE STICHTING EN HUN VRIJWILLIGERS/MEDEWERKERS ZOU
IK DEZE DAG NOOIT BELEEFD HEBBEN.
FANTASTISCH! HEEL ERG BEDANKT! IK LEEF NU NOG STEEDS IN EEN ROES EN BESEF HET SOMS NOG NIET WAT MIJ IS OVERKOMEN.
FANTASTISCH! 

NOGMAALS HEEL ERG BEDANKT.MIA DEN BOER

Wij willen namens onze moeder en onszelf de "Stichting Ambulance Wens" heel erg bedanken voor hun
tonen en inzet wat zij gedaan hebben. 

Soms zijn er ergens geen woorden voor,nou dit is een voorbeeld hiervan,hier zijn geen woorden voor,gewoon 
grote klasse!!! Fantastisch! 

Heel erg veel dank en respect gaat er uit naar Kees Veldboer en zijn vrijwilligers en de "Stichting Ambulance Wens".
Toppie!!!!! 

Heel veel liefs en dank en groetjes van Mia den Boer en haar kinderen,

Jacqueline, Frans en Ruud, nogmaals, toppie!!!
 _____________________