AMSTERDAM – Jenny is al zeven jaar een toegewijd vrijwilliger bij Stichting Ambulance Wens. Met hart en ziel heeft ze zich ingezet om anderen nog één onvergetelijke dag te bezorgen. Zelf had ze ook nog een wens: eens als begeleider meegaan op een vaarwens. Maar toen ze ziek werd, leek die droom uit zicht.
Haar collega’s bij SAW lieten dat echter niet zomaar gebeuren. Zij vonden dat het tijd werd om Jenny zélf eens in het zonnetje te zetten, met een verwendag, helemaal voor haar. En natuurlijk mocht Jenny haar vertrouwde “Brabantse groep” meenemen: haar collega’s en maatjes van het hospice en SAW. Een hechte club, bekend om hun warmte, humor en eindeloze gezelligheid.
En wat een dag werd het!
Vanaf het moment dat iedereen aan boord stapte, hing er een sfeer van vrolijkheid, saamhorigheid en vriendschap. Janus, Jenny’s echtgenoot, was als enige man tussen in totaal tien (!) vrouwen aan boord, het rustige middelpunt tussen al het Brabantse geklets, en dat deed hij met een glimlach.
Rond half tien arriveerde Marije aan boord, vaste vrijwilliger én fotografe bij SAW, met een grote tas vol fotospullen. Ze legde de hele dag vast en wat zijn het mooie beelden geworden. We mochten er al een paar bewonderen. Even later, om kwart over tien, ging de telefoon: de ambulance stond voor de deur. De dames en Janus kwamen aan boord en Jenny keek vol bewondering om zich heen. Wat was het prachtig ingericht!
Onder het genot van een kop koffie of thee werden de gasten welkom geheten door het Vaarwensteam van die dag: schipper Marjolein, die het schip vakkundig door de wateren loodste, en bootsen Gerda en Riekie, die zich bezighielden met de verzorging van de gasten. Samen zorgden zij voor een veilige, ontspannen en warme sfeer aan boord.
Marjolein vertelde kort iets over het ontstaan van Stichting Vaarwens en vroeg waar de tocht naartoe mocht gaan. Het antwoord kwam meteen: “Naar de Zaanse Schans!” De trossen gingen los en langzaam gleed het schip weg uit de Amsterdam Marina bij Loetje. Het weer zat mee, bijna windstil, met af en toe een zonnestraal die aarzelend door de wolken brak. Onderweg was er genoeg te zien, en natuurlijk wilde Jenny zelf ook even het roer vasthouden. Dat deed ze verrassend goed, alsof ze het al jaren deed!
Op het voordek werd het bankje uitvoerig getest, met veel gelach en verhalen. Even later trok Jenny zich terug om wat te rusten; de vermoeidheid hoort inmiddels bij haar, maar vandaag verzamelde ze al haar energie. Ze wilde elke minuut van deze dag bewust meemaken.
Bij aankomst bij de Zaanse Schans stond de lunch al klaar: een tafel vol heerlijke broodjes van de HEMA. Er werd gesmuld, gekletst en gelachen. De paar broodjes die overbleven, gingen mee voor de molenaar en zijn vrijwilligers. Na de lunch volgde een rondleiding door één van de molens. Indrukwekkend om te zien hoe ambacht, kracht en traditie daar nog hand in hand gaan.
Terug aan boord mocht Janus even aan het roer. Voor het eerst een schip besturen en dat deed hij alsof hij het dagelijks deed, zelfs de sluis door ging vlekkeloos. Tegen half vier meerden we weer aan. Tijd om afscheid te nemen, met volle harten en dankbare glimlachen.
Jenny en Janus, jullie zijn een prachtig stel!
Wat was het bijzonder om samen met jullie lieve collega’s van de SAW én met het team van Stichting Vaarwens deze dag mogelijk te maken. Een dag om te koesteren.
