VENLO – KAATSHEUVEL
Marc was gelukkig getrouwd met zijn jeugdliefde. Hij had twee prachtige kinderen en het leven leek wel een sprookje. Niets maakte Marc zo gelukkig als bij zijn gezin zijn en leuke dingetjes doen met zijn gezin. Zoals naar de Efteling gaan. Marc was een rustige en vriendelijke man. Iedereen die hem leerde kennen, sloot hem in zijn hart. Vanwege zijn empathie, behulpzaamheid en humor.
In juni 2025 veranderde in één keer alles. Marc had kanker. Op het moment dat het ontdekt werd, was de kanker al ver uitgezaaid. Er was nog maar een splintertje hoop. Marc werd naar het ziekenhuis in Maastricht gebracht waar hij drie weken onder behandeling bleef voordat hij hoorde dat hij uitbehandeld was. Hij mocht weer naar huis om bij zijn gezin te zijn. Marc’s wereld stortte in. Hoe kon dit nu? Hij was pas 49 jaar? Zijn kinderen waren pas 12 en 8? Hoe kon dit nu al voorbij zijn? Toch pakte Marc snel de draad weer op. Hij besloot te nemen wat hij nog kon krijgen en te genieten van het leven tot de laatste dag.
Hij had daarbij één grote wens: hij wilde nog één keer naar de Efteling met zijn naaste familie en vrienden. De plaats waar hij zich altijd gelukkig voelde. Stichting Ambulance Wens kreeg dit voor elkaar. Drie dagen nadat hij uit het ziekenhuis ontslagen was, stond de ambulance voor de deur om hem mee te nemen. Marc genoot van deze dag. Hij vertelde iedereen die het maar wilde horen alle feitjes die in hem opkwamen over het sprookjesbos, waar we met z’n allen doorheen liepen. Er zijn veel foto’s gemaakt, er werd veel gelachen en gehuild. De dag was geweldig, maar voelde ook echt als een afscheid. Dat maakte het moeilijk. Het moeilijkste moment kwam toen Marc iedereen om zich heen bedankte voor alle liefde die hij in zijn korte leven had ontvangen. Aan het einde van de dag zag hij, tot zijn grote vreugde, Niels Kooyman door de Efteling lopen. Marc was een grote fan en hij knoopte meteen een praatje met hem aan. Dit was de kers op de taart. Het was een dag om nooit te vergeten.
In de twee weken erna, genoot Marc, dankzij de foto’s van deze dag die overal om hem heen hingen, nog van deze mooie dag. Hij is gestorven met een lach op zijn gezicht.
Dankjewel voor alles.
