ROTTERDAM-ZUID- BEIJERLAND
Woensdag 25 juni 2025 met eigen motorjacht MARGJE te Zuid-Beijerland.
Via Roparun op 2e Pinksterdag 2025 kwam ik in contact met de Stichting Ambulance Wens. Gebeld met het kantoor en al snel ontstond er een spontaan en plezierig contact. Elke vraag werd beantwoord met “ja natuurlijk” “alles kan”, we hebben geen begin-of eindtijd. Nou dat beloofde veel goeds. Het takelen van de brancard op het schip gaf nog wel de nodige hoofdbrekens. Er moest overlegd worden of dit wel binnen het verantwoorde risico zou vallen. Maandag 23 juni 2025 kreeg ik telefoon dat men helaas van dat we van de plannen af zou moeten zien. Oeps, wat nu? Diepgaand beraad volgde. We spraken af dat het project toch aangingen tot op de haven. De ambulancemedewerkers zouden dan zelf beslissen of de risico’s aanvaardbaar waren. Het is woensdag 25/06. Klokslag 09.30 uur wordt een brancard door 2 ambulanciers de kamer in het Ikazia ziekenhuis binnengereden. De uiterst vriendelijke mannen Peter en Han gespen mij vakkundig op de fel gele brancard. Dan gaan we, uitgezwaaid door de verpleging, naar de ambulance. Om 1000 uur arriveren we op de jachthaven van Zuid-Beijerland aan de zuidrand van de Hoeksche Waard. We worden verwelkomt door een 50 tal familie en vrienden. Vakkundig wordt ik opgepakt en in het gangboor van de MARGJE gezet. De brancard staat inmiddels in positie op het schip. Met uiterste precisie leggen sterke mannen mij terug op de brancard. Met een bezettint van een 10-tal opstappers varen we een ronde met eigen schip, op het Haringvliet, langs het eiland Tiengemeten. Gezien het grote aantal bezoekers (50) doen we dit nog een keer en dan richting Haringvlietbrug. We ronden deze ochtend af, met mooi weer, met een drankje en een broodje op het terras van het clubhuis van de watersportvereniging.
Wens nr. 2. Samen met mijn vrouw Margot een kaarsje branden in onze eigen Protestantse Gemeente “De Open Hof” in Oud-Beijerland.
Met een lach en een traan verlieten we de haven en onze watersportvrienden. Bij de kerk werden we, heel verrassend, verwelkomt door 40-50 tal kerkvrienden en meegekomen watersporters. Eerst in het Stiltecentrum samen, emotioneel, een kaars gebrand voor het leven wat we nog samen hebben. Hierna zingen we in de kerkzaal, rondom het orgel, alle liederen die ook op mijn uitvaart gezongen zullen worden. Met de zegen, uitgesproken door onze dominee Lyonne, is het bezoek aan De Open Hof een groot cadeau! Mooier kunnen Margot en ik deze dag niet afsluiten. Bijzonder veel dank aan de 2 ambulancemannen. Wat een KANJERS.
