Ik ben Marvin Heins, 26 jaar en woon in Apeldoorn. Ik woon in verzorgingshuis de Heemhof sinds september 2020. Dat komt omdat ik de jeugdvorm van Huntington heb. Daardoor is reizen voor mij niet zo makkelijk als voor mensen die gezond zijn.

Jaarlijks bespreek ik met mijn mentor Bertina wat ik graag zou willen doen. Één van mijn grote wensen was om naar het Opel Classics museum in Rüsselsheim, Duitsland te gaan. Dit is op het terrein van de Opelfabrieken en niet voor iedereen toegankelijk.

Bertina heeft contact gezocht de Stichting Ambulance Wens en toen ging het snel.

De verpleegkundige heet Marianne en de chauffeur heet Herbert. Dat was grappig, want mijn vader heet ook Herbert. Vervolgens vertrokken we in de dichte mist richting Duitsland. De mist bleef tot aan Kleve en toen klaarde het weer op. Na een rit van 357 km en een korte pauze halverwege waren we om 13:30 bij de fabriek aangekomen. We werden heel hartelijk ontvangen door Jens Cooper van Opel. Hij is de beheerder van Opel Classics.

Jens reed voor ons uit het mega grote fabrieksterrein op en zo kwamen we bij het museum. Er ging een grote garagedeur open en de ambulance reed zo naar binnen. Ik dacht VET!!!! We reden direct tussen allemaal klassieke Opels. Ik wist van enthousiasme niet waar ik eerst moest kijken.

Op 29 februari kreeg ik te horen dat we op reis konden gaan. Het museum was eigenlijk gesloten, maar Opel maakte voor mij een uitzondering. Ik was super blij!!! Dat moest ik dan ook aan iedereen vertellen die het maar wilde horen. Eindelijk was het 6 maart. Mijn vader en mijn tante gingen ook mee. Om 8 uur ’s-Morgens stonden we met ons 3-en klaar om te vertrekken. Door de dichte mistkwam de Ambulance een half uurtje later, waardoor wij nog tijd hadden voor een bakkie.

De verpleegkundige heet Marianne en de chauffeur heet Herbert. Dat was grappig, want mijn vader heet ook Herbert. Vervolgens vertrokken we in de dichte mist richting Duitsland. De mist bleef tot aan Kleve en toen klaarde het weer op.

Na een rit van 357 km en een korte pauze halverwege waren we om 13:30 bij de fabriek aangekomen. We werden heel hartelijk ontvangen door Jens Cooper van Opel. Hij is de beheerder van Opel Classics.

Jens reed voor ons uit het mega grote fabrieksterrein op en zo kwamen we bij het museum. Er ging een grote garagedeur open en de ambulance reed zo naar binnen. Ik dacht VET!!!!

We reden direct tussen allemaal klassieke Opels. Ik wist van enthousiasme niet waar ik eerst moest kijken.

We zijn eerst met Jens broodjes gaan eten en hij vertelde wat hij ons allemaal wilde laten zien. En ook dat hij alle tijd voor ons had.

We begonnen met een kijkje bij de Opel Manta Electromod. Een auto uit de jaren 70, maar 3 jaar geleden omgebouwd naar elektrisch. Vervolgens zegt Jens: Zullen we een ritje maken? Ik geloofde het pas toen ik in de passagiersstoel zat en Jens met mij de hal uit reed voor een rit over het fabrieksterrein.

Daarna mocht mijn vader zelf ook een stukje rijden.

Na deze rit liet Jens heel veel moois zien. OPC modellen, DTM circuit auto’s, Manta’s, Calibra’s, Lotus Omega, de Opel Raketwagen heel veel prototypen. Ook op plaatsen geweest die voor anderen geheim moeten blijven.  De tijd vloog voorbij.

Om 18 uur was het tijd om te vertrekken. Eerst nog een bakje koffie met Jens gedronken en hij had nog wat geschenken voor mij.

Kalenders, een prachtig Opel GT boek waar hij zelf aan mee heeft gewerkt,  model auto van de eerste Opel uit 1899 en een stamtischvaantje van Opel. Ik ben echt in de watten gelegd.

Daarna zij we naar het Hotel gegaan voor de overnachting. Dit hotel had als thema oude vliegtuigen. Was ook erg gaaf! De volgende ochtend zijn we om 10 weer vertrokken naar Apeldoorn.

Ik heb 2 geweldige dagen gehad met mijn tante en mijn vader.

Ik wil de Stichting Ambulance Wens, mijn mentor Bertina en haar collega’s, Herbert de chauffeur en Marianne de verpleegkundige en natuurlijk Jens hartelijk bedanken!

Groetjes,

Marvin Heins