Ik wil Stichting Ambulancewens uit het diepst van mijn hart bedanken! Helaas is mijn prachtige vader er niet meer; hij is overleden op Koningsdag. Van 17 t/m 19 april dit jaar heeft pap, samen met mij, nog zijn laatste wens kunnen vervullen dankzij Stichting Ambulancewens. Hij was fervent snowboarder tot het laatst mogelijke aan toe en wilde nog een keer de door hem zo geliefde gletsjer bezoeken. En zo gingen we 19 april op pad met twee verschrikkelijk lieve mannen van de Stichting. De reis verliep perfect en pap en ik konden heerlijk samenzijn in de prachtige ambulance. We verbleven in Oostenrijk in een hotel met werkelijk adembenemend uitzicht. De volgende dag zijn we naar de gletsjer gereisd; het zou regenen, maar we hadden werkelijk prachtig weer. Eenmaal aangekomen bij de Hintertuxer gletsjer, liepen we naar de balie om kaartjes te kopen voor de drie te nemen kabelbanen om helemaal boven te komen. Tot onze verbazing mochten we niks betalen en werd de manager erbij gehaald om alles in het werk te stellen om ons boven te krijgen met brancard. Bij ieder station stonden er twee mannen met walkietalkie’s om ons te helpen en te communiceren met het volgende station. Bij een van de stations stond zelfs een sneeuwschuiver klaar om ons een stukje naar het volgende station te rijden. Pap met brancard erin samen met een ambulancemedewerker en ik. Het was onvergetelijk. De laatste kabelbaan loodste ons door het wolkendek heen om boven de wolken de met sneeuw bedekte bergtoppen te kunnen bewonderen. Mijn vader kon zijn geluk niet op; oh wat genoot hij. “Oh wat mooi” en “wunderbar” waren woorden die hij steeds herhaalde. Bovenop de gletsjer heeft mijn vader heerlijk van het schitterende uitzicht kunnen genieten; helemaal toen we ook nog naar het panoramaterras konden; de plek waar pap menig filmpje en foto’s had gemaakt in het verleden. Het kon niet mooier gewoon. Na deze fantastische ervaring, waar pap echt naartoe geleefd heeft, was hij erg moe. Hij heeft de hele avond en nacht rustig geslapen om de volgende dag de reis naar huis weer goed aan te kunnen. De terugreis verliep ook weer gladjes en in de avond zette de twee mooie mannen ons weer thuis af (ik weet niet of ik de namen mag noemen, dus doe het maar niet). Mijn vader heeft de korte tijd tot zijn dood met een glimlach op het gezicht aan iedereen verteld die het maar horen wilde, hoe fantastisch de ervaring was geweest. Dank jullie wel lieve mannen, voor de prachtige tijd met mijn vader en voor het in vervulling gaan van zijn laatste wens!!!

Nathalie Goes