Bijzonder graag wil ik mijn ervaring met de Stichting Ambulance Wens delen.

Als mantelzorger voor mijn schoonzuster, 94 jaar, en haar echtgenoot, 99 jaar, werd ik geconfronteerd met het volgende. Mijn zwager was terminaal, een kwestie van dagen en mijn schoonzuster belandde na een ongelukkige val met een gebroken dijbeen in het IJsselland Ziekenhuis hetgeen inhield dat zij geen afscheid meer zou kunnen nemen van haar man. Er werd een beroep gedaan op de Stichting Ambulance Wens om het afscheid toch mogelijk te maken.

Donderdag 3 maart 2016 bracht de ambulance haar naar het verzorgingshuis de Breeje Hendrick in Lekkerkerk naar haar man. Een roerend samenzijn volgde. In de middag nam mijn schoonzuster definitief afscheid van haar man, sommige aanwezigen konden hun tranen niet bedwingen. Alvorens haar in het ziekenhuis af te leveren zijn de ambulancemedewerkers met mijn schoonzuster langs diverse mooie locaties in Rotterdam gereden. Zo werd er geparkeerd bij de Markthal en werd zij op de brancard rondgereden. De zondag daarop moesten we haar in het ziekenhuis gaan vertellen dat haar man die nacht was overleden.

Weer moest er een beroep op de Stichting Ambulance Wens gedaan worden zodat mijn schoonzuster op zaterdag 12 maart de uitvaart kon bijwonen.

Uit de grond van mijn hart dank ik Kees en alle medewerkers vrijwilligers voor het met zoveel warmte vervullen van laatste wensen.

H. Verburg