In Malmö, in Zweden, waar mijn zoon woont en werkt. En kort daarvoor had ik in het ziekenhuis te horen gekregen dat de artsen niets meer voor mij konden doen.

Mijn liefste wens om met de auto of met het vliegtuig naar Zweden te gaan om mijn kleinzoon vast te houden en te knuffelen, maar dat was vooral door mijn ziektebeeld geen optie meer. En vanuit Zweden konden mijn zoon en schoondochter vanwege de Corona restricties ook niet naar Nederland.

Eigenlijk had ik de hoop al opgegeven om dat hummeltje nog in het echt te zien. Ik moest mij behelpen met de beelden die ze mij stuurden via Skype.

In het ziekenhuis wisten ze van mijn pasgeboren kleinkind en mijn wens om hem nog te kunnen vasthouden. Daar vertelden zij ons van het bestaan van de stichting "Ambulance Wens". Ik had bij voorbaat al aangenomen dat het vervullen van zo'n wens, zo ver van huis en zo lastig i.v.m. de Corona restricties nooit vervuld zou worden. Wat ik niet wist, was dat mijn zoon en mijn man toch die wens hadden ingediend en kort na de aanvraag belde Kees Veldboer, de oprichter van de stichting "Ambulance Wens", om te vertellen dat hij bereid was om met ons naar Zweden te rijden.

Één dag heen, een hele dag om te knuffelen en één dag terug. Geweldig bericht was dat. Kon er in de dagen vóór dat wij weg zouden gaan bijna niet van slapen.

Op woensdag 20 mei was het zo ver. Wij vertrokken 'smorgens vroeg, iets na zeven uur, met een ambulance richting Zweden en kwamen na een rit van bijna 10 uur aan in Malmö. Diezelfde avond hebben Kees en zijn vrouw Ineke ons nog naar het huis van mijn zoon en vrouw gebracht zodat ik voor de eerste keer mijn kleinzoon vast kon houden. Ik ben in tijden niet zo gelukkig geweest als toen. De volgende dag heb ik de hele dag kunnen genieten van mijn kleinzoon, zoon en schoondochter, van hun jonge gezin. Het was prachtig zonnig weer en wij zijn met de kleine naar het park geweest. Vrijdag 22 mei zijn wij terug naar huis gereden.

Kees en Ineke hebben mij een onvergetelijke tijd bij mijn kleinzoon, Oscar, bezorgd. Kees en Ineke, Stichting Ambulance Wens, héél erg bedankt. Ik koester de momenten die jullie mij bezorgd hebben.

Saskia.