Een dierbaar afscheid van mijn moeder die stervende is aan alvleesklierkanker.

Dankzij de stichting ambulancewens konden wij mijn moeders laatste wens nog in vervulling laten gaan.

Mijn ouders gingen op huwelijksreis naar Terschelling. Een cranberrysorbet halen in de koffiemolen. 47 jaar waren ze getrouwd tot mijn vader 4 jaar geleden overleed. Iedere zomer steevast ging ik met mijn ouders naar Terschelling naar de koffiemolen. Mijn vaders laatste trip, toen ook hij alvleesklierkanker had, was naar Terschelling. Een laatste keer cranberry sorbet halen bij de koffiemolen.

Toen ik het nieuws hoorden dat ook mijn moeder alvleesklierkanker had vroegen mijn man en ik wat haar laatste wens was. Dat was een cranberry sorbet op Terschelling halen. Maar hoe gingen we dat in vredesnaam doen?! Ze kon alleen maar liggen en was te zwak om bij mij in de auto te zitten en naar Terschelling te gaan. Ik kon zelf nooit haar laatste wens uitvoeren.

Buurtzorg kwam met het idee van de ambulancewens. Meteen vulde ik op de website de wens van mijn moeder in en direct belde stichting ambulancewens mij. Ik kreeg Jessica aan de lijn. Een hele leuke, spontane dame die meedacht. I.v.m. de urgentie kon mijn moeder de week daarop al naar Terschelling. Jessica is echt een organisatie talent. Ik kon het niet geloven. Gingen we echt nog naar Terschelling? Ja!!

Jan en en Frank kwamen haar ophalen met de ambulance. Jan is een geweldige en zorgzame verpleegkundige en Frank een top chauffeur die alle plekjes op Terschelling wist te vinden. Beide een plezier om mee te hebben op onze trip. Op de boot naar Terschelling van Rederij Doeksen werd er een plekje voor haar brancard vrijgemaakt. Ze genoot intens. Zo dankbaar moment om haar nog te zien stralen.

Eenmaal op Terschelling verbleven we in een appartement van Buurtzorg. Super geregeld dankzij Jessica met een hoog laag bed voor mijn moeder. We gingen direct naar de Koffiemolen op Terschelling om een heuse cranberry sorbet te halen. Ze werd met de brancard binnengebracht. We bestelden de sorbet met de wetenschap dat dit de laatste keer was. Ik zou zonder mijn vader en moeder de volgende keer alleen een sorbet komen halen met mijn eigen gezin. De tranen sprongen bij iedereen in de ogen. We kregen de befaamde sorbets van het huis. Ze waren dankbaar dit bijzondere moment mee te mogen maken.

Frank en Jan hebben ons verder rond gereden op Terschelling. Mijn moeder kon het strand en de zee zien waar ze altijd met mijn vader kwam en zulke mooie herinneringen had. Met de Waddenzee in zicht, namen mijn moeder en ik afscheid van elkaar. Alles was goed zo, de cirkel was rond. Ze zou weer bij haar naasten en geliefde komen. Hoe ik als kind de cranberry sorbets als iets normaals beschouwde naar hoe dankbaar ik nu ben, dankzij stichting ambulancewens. Ik ben ontzettend dankbaar voor de dierbaarste herinnering. Mijn kleine jongens hebben genoten van de laatste herinnering aan oma.

Ik blijf achter met de wetenschap dat we mijn moeders laatste wens hebben kunnen vervullen. Voor altijd in ons hart Lieve Jannie. Ik gun iedereen zo een afscheid. Daarom direct ook zelf een donatie gedaan en vrienden opgeroepen dit ook te doen.

Bedankt iedereen van stichting ambulancewens en alle donateurs, want zonder jullie was dit niet mogelijk!!

Liefs Ellen Erik Oscar en Hugo (en mijn moeder Jannie ✨)