Een maand geleden wist zij nog van niets… en ik ook niet. Tot ik ook op Instagram Stichting Ambulancewens ontdekte, en ben gaan volgen omdat hun werk al zolang bewondering en respect afdwingt. Toen kwam de brainwave; stel…ik zou mijn schoonmoeder eens kunnen verrassen! 86 is ze inmiddels, terminaal en wonend in hospice de Cirkel, dat zij echt als haar 2e huis ziet. Een echte dame is ze, en nog  heel goed bij de tijd. Ik wist dat ze nog graag haar ouderlijk huis wilde zien. En dat de Watertoren op Dubbeldam ook  een geliefde plek was. Dus snel het online intakeformulier ingevuld. En mijn vriend ook maar ingelicht: partners in crime!
Al vrij snel werd ik gebeld door een vriendelijke medewerker van de stichting, en hebben we het plaatje compleet gemaakt. Hoe leuk!! Wat ben ik dankbaar voor hun bestaan! Alles  geregeld, en  mijn schoonmoeder wist alleen dat zij op 11 juli verrast zou worden, onder voorbehoud natuurlijk. Want kanker sloopt je, en 86 is een hele leeftijd. t Was erg lastig voor haar om alleen maar de hoognodige info te hebben, en zelf de regie kwijt te zijn. Ja wij hebben overal aan gedacht en ja, alles is geregeld .

Zondag 11 juli  rond 11.00 uur kwam de ambulance voorrijden. Eerst even een kopje koffie met “onze”  Wenshelden Renate en Ed, kennismaken, mijn schoonmoeder geruststellen en zeggen dat we niets gaan zeggen! En dan wordt de brancard ingeladen in de compleet ingerichte ambulance waar  naast de brancard kunnen zitten.  Hoe dichter we bij de Watertoren komen hoe sneller t duidelijk wordt waar we het eerst gaan pauzeren. Wat fijn dat de eigenaar rekening heeft gehouden met ons bezoek, en de brancard riant voor het raam kan staan, met schitterend uitzicht op de weilanden, compleet met huppelende koeien. Wij genieten van elkaar en van de koffie, pannenkoeken en poffertjes. Een zus van mijn schoonmoeder komt ook nog aangefietst. Het weer werkt uitstekend mee: droog, zonnetje, graadje of 22, prima! Renate en Ed laat ons  genieten en houden bewust en respectvol afstand: “ als er iets is, waarschuwen he!”. Maar alles gaat naar wens. Ook zij hebben het naar hun zin, hier zijn ze niet eerder geweest, en wat een uitzicht vanaf de hoogste verdieping! Mijn schoonmoeder geniet met volle teugen maar realiseert zich ook dat dit echt de laatste keer zal zijn, en is geëmotioneerd. t Is echt een dag met een lach en een traan. Hoe cliché, maar waar!
Op naar het volgende avontuur, dat ze al heeft geraden na veel vragen. En ik kon niet laten om  “ja” te zeggen. Ja, we gaan naar de Kop van t Land eveneens in Dordrecht waar zij is geboren. Haar ouderlijk huis staat daar nog, dat wil zij  heel graag nog zien. Het is niet ver vanaf de Watertoren, en een prachtig ritje door een mooi landelijk stukje Dordt/Dubbeldam. Door t mooie weer is het druk op de dijk maar we kunnen parkeren, en de brancard wordt uitgeschoven zodat alles goed te zien is. En te bewonderen. Er is tegenwoordig ook horeca gevestigd. Maar helaas gesloten. Het andere terras was erg klein, en overvol. Maar….  De pont naar Werkendam over de Nieuwe Merwede vaart daar natuurlijk ook, en toen kwam onze chauffeur met de vraag of mijn schoonmoeder weer zou willen overvaren?? En dat was voor ons ook een verrassing, dus 3 paar blije enthousiaste ogen keken de chauffeur aan. En de pontbaas was heel welwillend! Geen punt,  er was nog plek: kom maar! Hij was toch al wat later, maar hij zou een speciaal rondje op het water maken voor mijn schoonmoeder. Wat fantastisch!!! Ik kon de goede man wel omhelzen, maar corona, 1,5 meter, bekend verhaal. Dus de plas over, geweldig vond ze het, het uitzicht, de frisse lucht van het water, bootjes en de uitzondering die speciaal voor haar gemaakt werd. Ze voelde zich heel SPECIAAL. En wij ook… Aangekomen bij de wal op Werkendam stond er een rij van hier tot Tokio  maar dat vonden we in dit geval helemaal gerechtvaardigd! En wat een mazzel hebben we gehad! De oude veerpont was al afgekeurd. Wij voeren op een vervangend veer uit Schoonhoven, maar deze liep  afgelopen zondag vast door een technische storing. Het heeft echt zo moeten zijn…
Afijn, de ouders van mijn schoonmoeder komen uit Almkerk en we hebben de prachtige landelijke route (Land van Altena), langs de dijk gevolgd richting Dussen. We werden stil van de rust, de  uitgestrekte weilanden, de prachtige natuur en koeien, schapen etc. Een wondermooie afsluiter van een bijzondere, memorabele dag. Dankzij Stichting Ambulancewens, dankzij onze Wenshelden Ed en Renate die alles mogelijk hebben gemaakt om mooie herinneringen te blijven maken, als jij dat zelf niet meer kunt. Ook mijn partner en ik koesteren deze dag. Wat ben ik blij dat ik dit nog voor haar heb kunnen doen. Er is een nieuwe band geschapen…
DANK DANK DANK!!!